حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
16 اسفند 1397, 16:41
خلف الصدق میرزا شفیع صاحب دیوان. در فن نمیسماتیک[1] معرفة المسکوکات از صنادید اساتید است. مسکوکات عتیقه و نقود قرون قدیمه را بیتر از وی کسی نمیشناسد و در خطوط و اقلام متعلقه بر این صناعت خداوند بضاعت و استطاعت است لاسیما در فنون خط کوفی علی تشعبها و تنوعها که از فرط مهارت و حذق پنداری در صدر اسلام است و از عبد آن اقلام، و کلکسیون او را در مسکوکات که از روزگار اسکندر مقدونی است تا عهد جاوید مهد جاوید مهد همایونی گویا امروز کسی نداشته باشد. به این فنون و کلیة اشیاء عتیقه و نسخ نفیسه و خطوط بدیعه واحجار کریمه و جواهر یتیمه بالطبع تعلقی دارد که اخایر ذخایر پدر بزرگوارش که محاسب و هم از تحدید آ» عجر همی داشت جمله را در این راه گذاشت.
ای بسا قرای غناء که در بهای فصوص محکوک بشد و دیار فیحاء که در ازاء فلزات مسکوک برفت. جماعت جهال و عبدة املاک و اموال گفتند این معاملات جزاف تبذیر است واسراف و اهل بصیرت و تحقیق که وجوداً اعز عتیق و اندر انیتق[2] هستند میگفتند صرف مال در راه کمال سیرة اشراف است نه عنوان اتلاف و او خود در ظفر بر هر مسکوک همی گفتی این ابناء الملوک.
جمادی چند دادم جان خریدم بحمدالله بسی ارزان خریدم
[1] ـ Numismatiguc
[2] ـ ( = آنتیک antiguc)