حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
مرجعیت و ارادت آیت الله بروجردى
آیت الله بروجردى سال ها در اصفهان با آیت الله سید جمال الدین گلپایگانى هم درس و هم بحث بود و با همدیگر در درس جهانگیرخان قشقایى شرکت مى کردند.
همچنین سال ها با همدیگر در درس مرحوم آخوند خراسانى حاضر مى شدند. بر این اساس، آیت الله بروجردى مدارج علمى و معنوى سید جمال الدین را بیش از دیگران مى شناخت.
پس از وفات آیت الله سیدابوالحسن اصفهانى (1365 هـ .ق.)، آیت الله سید جمال الدین گلپایگانى به مرجعیت بخشى از عالم تشیع نائل گردید و عدّه زیادى از شیعیان ایران، افغانستان، پاکستان و لبنان از او تقلید کردند.([29])
وقتى که از آیت الله العظمى برجرودى درباره موقوفات اراک و تهران ـ که بایستى با نظارت اعلم علماى نجف، خرج طلاب آن مناطق مى شد ـ سؤال کردند، ایشان بر اساس همان سوابق آشنایى که از حاج آقا جمال داشت، و او را قبلاً اعلم علماى نجف معرفى کرده بودند لذا وى را جهت همین منظور تعیین نمودند و نیز وقتى آیت الله شیخ محمّد کاظم شیرازى در سال 1367 هـ .ق. درگذشت، علماى نجف تلگراف تسلیتى به محضر آیت الله بروجردى ارسال نمودند، ولى ایشان پاسخ تسلیت را مستقیماً به حضور حاج آقا جمال الدین گلپایگانى فرستادند و همین امر مؤید اعلمیت او از دیدگاه آیت الله بروجردى مى باشد.([30])
در دوران مرجعیت آیت الله بروجردى، مکاتباتى بین او و حاج آقا جمال انجام مى شد. هرگاه نامه اى از حاج آقا جمال به دست آیت الله بروجردى مى رسید، به احترام نامه حاج آقاجمال از جا بلند مى شد و آن را مى بوسید و گریه مى کرد و روى چشمانش مى گذاشت. ([31])