حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
مرحله خودسازى
حاج آقا جمال گلپایگانى در دوران جوانى که در اصفهان مشغول تحصیل علوم دینى بود، از محضر جهانگیرخان و آخوند کاشى درس سیر و سلوک آموخت و از آن ها دستورهاى اخلاقى و تهذیب نفس گرفت.
وى پس از این که به نجف عزیمت نمود، به تحصیل دروس سیر و سلوک و اخلاق نزد اساتیدى همچون سید مرتضى کشمیرى، شیخ محمّد على نجف آبادى و سید احمد کربلایى پرداخت، تا این که از جهت عظمت و مقام و تهذیب نفس از افراد انگشت شمار معاصر به حساب آمد. از وى حالات عجیبى در وادى السلام و مسجد کوفه و مسجد سهله مشاهده شده است.
آیت الله سید محمّد حسین حسینى طهرانى درباره او چنین مى گوید:
«از صداى مناجات و گریه ایشان همسایگان حکایاتى دارند. دائماً صحیفه مبارکه سجادیه در مقابل ایشان در اطاق خلوت بود، و همین که از مطالعه فارغ مى شد، به خواندن آن مشغول مى گشت، آهش سوزان و اشکش روان و سخنش مؤثر و دلى سوخته داشت... . هفته اى یکى ـ دوبار به منزلشان مى رفتم و یک ساعتى مى نشستم، با آن که بسیار اهل تقیه و کتمان بود، ولى از حالات خود مطالبى برایم نقل مى کرد. همین که متوجه مى شد کسى وارد اتاق مى شود ولو این که از اخص خواص او بود، جمله را قطع مى کرد و به بحث علمى و فقهى مشغول مى شد، تا شخص چنین پندارد که ما در این مدت مشغول مباحثه علمى بوده ایم.»([14])
ایشان اهل نماز شب و مناجات و راز و نیاز با پروردگار خویش بود. همسایگان وى از صداى گریه هاى نیمه شب و مناجات او حکایاتى دارند، او در تهذیب به مرتبه اى رسیده بود که نقل شده وقتى از شهر اصفهان به نجف رهسپار شد، مردم را به صورت هاى برزخى آنان مى دید و خودش فرموده است:
«مردم را به صورت وحوش و حیوانات آن قدر دیدم که ملول شدم. وقتى به حرم مطهر على(علیه السلام)مشرف شدم، از حضرت خواستم که این حالت را از من بگیرد. حضرت هم آن حال را از من گرفت. از آن به بعد مردم را به صورت هاى عادى مى دیدم.»([15])
حاج آقا جمال خیلى به خواندن دعاها اهمیت مى داد، به طورى که بیش تر اوقات به مطالعه صحیفه سجادیه، مناجات خمسة عشر و به خواندن «مناجات المریدین» مى پرداخت.([16])