حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
در سایه سار سخنان او
اسلام بزرگ ترین خطر براى مادّى گرایان، صهیونیست ها، کمونیست ها و تمام آنانى است که دشمنِ عدالت و آزادى هستند.([34])
فقر، ساخته دست مردم است زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى فرماید:
«انّ النّاس لو ادّوا زکاة اموالهم ما بقى فقیر اگر مردم زکات مالشان را بپردازند، فقیرى باقى نمى ماند.»
براى همه مردم خیر و خوبى مى خواهم، حتى براى دشمنانم. از صمیم قلب، آرزو مى کنم تمام مردم دانشمند و ثروتمند باشند.
زن، شوهرِ جوانش را پیر و شوهرِ پیر را جوان مى کند. از زنِ بد و فرزند ناباب به خدا پناه مى برم.([35])
توصیه من به طلاب آن است که در عزم خود براى یادگیرى دانش، ثابت قدم باشند و درس را کامل بفهمند و از درس یک ثانیه هم غایب نشوند و با تمام وجود به پیش بروند چون اگر وقت رفت، بر نمى گردد.([36])
در اعماق وجود هر انسانى، نفحه اى الهى است که اگر خوب بهره بردارى شود و بر تلخى و سختى ها صبور باشد، انسان به هدف خود مى رسد و وجودش داراى قیمت و معنا مى گردد اگر چه در محیطِ عقب مانده باشد. ولى اگر سستى کند و تنبلى بورزد و در حاشیه زندگى کند، حیاتش بى معناست، اگر چه در شهر مترقّى و متمدّن باشد.([37])
من دوست دارم بسیار بخوانم و کم تر بنویسم، بلکه دوست ندارم بنویسم مگر این که راه فرارى برایم نمانده باشد. اگر چیزى در وجودم احساس کنم (که دانستنش براى مردم ضرورى است) آرامش ندارم تا زمانى که آن را به مردم اعلان کنم (بنویسم). من تشنه خواندن و مطالعه هستم و دوست دارم مشغولیت هر روزه من باشد.([38])