حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
دستورالعمل هاى اخلاقى
آیت الله سیّد ابوالحسن مولانا علاوه بر ارشاد عمومى مردم و عرضه معارف اهل بیت(علیهم السلام) با قلم و بیان، گاهى نیز به درخواست هاى مکرر جوانان مؤمن و متدین، پاسخ مثبت داده، دستورالعمل هاى خصوصى را به صورت مکتوب براى خودسازى و تهذیب نفس ـ که براى عموم نیز قابل استفاده بود ـ صادر مى کرد. آن فقیه وارسته، در یک دستورالعمل اخلاقى که به انیس الابرار فى وظائف الاخیار موسوم شد، بیست سفارش یه شرح ذیل براى جوانان جویاى حقیقت و سعادت بیان فرموده است:
1. ملازمت تقوا و پرهیزگارى و پیروى از اوامر خداوند و اجتناب از نواهى. 2. مداومت به نماز شب، به عنوان نیرومندترین وسیله توفیق و سعادت. 3. صله ذریّه علویه که از توصیه هاى ویژه علامه حلّى به فرزندش مى باشد. 4. تعظیم و احترام فقها و علماى دین. 5. دورى از غیبت کنندگان بندگان خدا، مخصوصاً غیبت سادات و علما، 6. صله رحم که موجب توفیق در انجام اعمال صالح، زیادى عمر و برکت در روزى است. 7. تلاوت قرآن، همراه با تدبر. 8. زیارت اهل قبور و تفکّر در احوال دیروز و امروز آنان. 9. تداوم در زیارت مشاهد مشرف انبیاى عظام و ائمه طاهرین و فرزندان آنان. 10. دستگیرى و احسان به ضعفا، مستمندان و یتیمان. 11. مداومت به زیارت عاشورا و دعاهاى معروف، مخصوصاً دعاى کمیل، توسل، زیارت جامعه کبیره و دعاهاى صحیفه سجادیه، مانند دعاى «یا من تحلّ به عقد المکاره... (دعاى هفتم). 12. پیمودن راه احتیاط در کارهاى حرام و شبهه ناک که طریق نجات است. 13. تلاوت قرآن و هدیه ثواب آن به ارواح مؤمنین بى وارث. 14. خواندن دعاى
«اللهم انى اسئلک بحق فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و بالسرّ المستودع فیها ان تصلى على محمّد و آل محمّد و ان تفعل بى ما انت اهله و لاتفعل بى ما انا اهله»
که استاد و شیخ اجازه ما آیت الله مرعشى نجفى(رحمه الله)به سند خود از سیّد بن طاووس(رحمه الله)روایت کرده است. 15. تلاش براى حسن خلق و آراستن خویش به این خصلت نبوى. 16. محاسبه نفس در هر شبانه روزامام صادق(علیه السلام)عبدالله بن جندب فرمود: بر هر مسلمانى که به ولایت ما معرفت دارد، لازم است که در هر شب و روز اعمالش را بر خویشتن عرضه کند و خودش به حساب خود برسد. اگر در کارهاى خود خوبى دید، آن را افزایش دهد و اگر بدى دید، از آن استغفار نماید تا روز قیامت خوار نگردد. 17. ترس از نفرین مظلومان، خصوصاً یتیمان و عاجزان زیرا خداوند در مورد این گروه دل شکسته مسامحه روا نمى دارد. 18. مجالست و همنشینى با علما و مردمان صالح و شایسته و دورى گزیدن از بدان وجاهلان. 19. پرداخت حقوق واجب از خمس، زکات و غیره. 20. صبر و شکیبایى در مصایب و شداید و توکل بر خدا، قرآن در مورد آنان فرمود: (اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمة و اولئک هم المهتدون)[17]