حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
وصیت نامه استاد
مرحوم قاضى در وصیت نامه خودشان ـ که در دوازدهم صفر 1365 نوشته است ـ به دو فصل اشاره نموده که یک فصل آن در امور دنیا و دیگرى در امور آخرت است. قسمتى از وصیت نامه را به عنوان تبرک مى آوریم:
«و فصل دوم در امور آخرت و عمده آن ها، توحید است. خداى تعالى مى فرماید: (ان الله لا یغفر أن یشرک به و یغفر مادون ذلک لمن یشاء)([28]) همانا خداوند شرک به خود را نمى بخشد و جز آن را براى هر که بخواهد مى بخشد.» و این مطلب حقیقتش به سهولت به دست نمى آید و از اولادهاى بنده کسى را تا حال مستعد تعلیم آن ندیده ام...
اما وصیتهاى دیگر، عمده آن ها نماز است، نماز را بازارى نکنید اوّل وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع! اگر نماز را تحفّظ کردید، همه چیزتان محفوظ مى ماند، و تسبیحه صدیقه کبرى(علیها السلام) و آیة الکرسى در تعقیب نماز ترک نشود...
و در مستحبات تعزیه دارى و زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) مسامحه ننمایید. و روضه هفتگى و لو دو سه نفر باشد، اسباب گشایش امور است و اگر از اوّل عمر تا آخرش در خدمات آن بزرگوار از تعزیت و زیارت و غیرهما به جا بیاورید، هرگز حقّ آن بزرگوار ادا نمى شود. و اگر هفتگى ممکن نشد، دهه اوّل محرم ترک نشود.
دیگر آن که، گرچه این حرفها آهن سرد کوبیدن است، ولى بنده لازم است بگویم اطاعت والدین، حسن خلق، ملازمت صدق، موافقت ظاهر با باطن، ترک خدعه و حیله، تقدم در سلام، و نیکویى کردن با هر برّ و فاجر، مگر در جایى که خدا نهى کرده این ها را که عرض کردم و امثال این ها را مواظبت نمایید! الله الله که دل هیچ کس را نرنجانید.
تا توانى دلى به دست آور *** دل شکستن هنرنمى باشد.»([29])