ویژگى ها

1. تقیّد به برگزارى نماز اوّل وقت

على دارابى^[25] نویسنده و پژوهش گر معاصر که در سفر به عراق، براى زیارت امامان معصوم، آیت الله جنتى را همراهى کرده است، درباره اخلاق بسیار نیکوى ایشان در برگزارى نماز در اوّل وقت مى گوید:

از «منظریه» تا «بغداد» 3 ساعت راه است. ساعت ها را هم به وقت عراق تنظیم کردیم. چون نیم ساعت با ساعت رسمى کشور ما اختلاف دارد و عقب تر است. نماز ظهر را در «مقدادیّه» که یکى از مناطق استان «دیاله» است، به امامت حضرت آیت الله جنتى اقامه کردیم چرا که آیت الله جنّتى تأکید داشت که نماز باید در اوّل وقت، در هر نقطه اى که شد، اقامه شود.^[26]

2. اسوه کارگزاران

آیت الله جنّتى مى تواند اسوه اى نیکو براى کارگزاران و کارمندان نظام اسلامى باشد. على دارابى که سالهاست با این مرد الهى آشنا مى باشد، درباره ویژگى هاى او مى گوید:

«حقیقتاً باید بگویم که این مرد الهى، بى تردید از اولیاى الهى است. من سال هاست که توفیق خدمت و همکارى در کنار ایشان را دارم. از درون زندگى ایشان تا حدودى اطّلاع دارم. یک زندگى بسیار ساده و بى آلایش که برخى فرش هاى نخ نما در اتاق زندگى و پذیرایى ایشان براى کسانى که رفت و آمد دارند، مشخص است. غالب اوقات سال را نیز این مجتهد و مجاهد الهى، روزه دار است. همواره در کارها به ما و سایر دوستان بر رعایت امانت دارى، تقوا، رعایت بیت المال، ساده زیستى، اجتناب از اسراف، کار براى مردم و خدمت به آنان، همراه با برنامه ریزى و نظم تأکید مى کند.

3. ساده زیستى

آیت الله جنّتى که اکثر جمعه ها در نماز پرشکوه جمعه همه را به ساده زیستى و دورى از اسراف دعوت مى کند، خود اوّلین مستمع این سخنان است. وى زندگى بسیار ساده و بى آلایشى دارد. او چه در دوران طاغوت و چه در حال حاضر که از ارکان مهم نظام به شمار مى رود، وضعیّت ساده زندگى را حفظ کرده است.

على جنتى درباره وضعیّت خانواده اش در دوران منحوس پهلوى مى گوید:

وضعیّت خانواده ما از نظر مادى متوسط بود به طورى که بیشتر مواقع، زندگى مشقّت بارى داشتیم. تا سال 1344ش. اجاره نشین بودیم و به ترتیب در محله هاى پنجه على، چهارمردان، باجک، آذر، مبارک آباد و صدوق قم زندگى کردیم. در سال 1344 پدرم در خیابان صدوق خانه اى به مبلغ 13000 تومان خریدالبته زمین آن خانه، آستانه اى (وقفى) بود. این منزل هنوز نیز پابرجاست و تمام دارایى پدرم را تشکیل مى دهد. اکنون چون پدرم ساکن تهران است، منزل را در اختیار طلبه اى قرار داده، دو اتاق از آن را براى هنگامى که به قم مى رود، نگه داشته است.^[27]

على جنتى درباره پدرش مى گوید:

پدرم در زمان مرحوم آیت الله العظمى بروجردى، ماهیانه حدود 6 تومان شهریه مى گرفت که در آن زمان بسیار کم بود. مرجع دیگرى نیز نبود تا شهریه اى بپردازد و چون پدر ایشان هم از نظر مالى کمکى نمى کرد، پدر مجبور بود با همان شهریه سر کندالبته پدرم بخشى از هزینه زندگى را از طریق فعالیّت هاى تبلیغى که در ماه هاى رمضان، محرم و صفر انجام مى دادند، تأمین مى کرد. وى معمولاً براى تبلیغ، به مناطق مرکزى و جنوبى کشور مى رفت... . به هر حال، این وضعیتى بود که ما در قم داشتیم.^[