حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
کشفِ آرامگاه کفعمى
کفعمى با همه علاقه اى که به کربلا داشت، موفق نشد تا آخر عمر در آن جا بماند و مهمان حضرت ابى عبدالله(علیه السلام) بشود. وى در اواخر عمر خویش، سفرى به زادگاهش نمود که در همان جا وفات یافت و به خاک سپرده شد.
آن منطقه در اثر مرور زمان خراب شده و قبر شریف کفعمى در زیر خاک ماند و از منظر مردم پنهان گردید.
کسى آن جا را نمى شناخت و از اثر قبر او اطلاعى نداشت، تا این که بعد از قرن یازدهم هجرى قمرى، کشاورزى هنگام شخم زدن زمین، گاوآهن وى به سنگى برخورد و آن را از محل خودش تکان داد، از زیر آن سنگ جسدى با کفن تر و تازه برخاست و با حیرت تمام به راست و چپ نگاه کرد و گفت: «هل قامت القیامةآیا قیامت به پا شده است؟!» آن گاه افتاد و دوباره به خواب ابدى فرو رفت. کشاورز از مشاهده این واقعه شگفت انگیز بیهوش مى شود. و بعد از مدتى که به حال طبیعى بر مى گردد، اهالى روستا را مطلع مى کند. آنان نوشته سنگِ قبر را مشاهده مى کنند که روى آن چنین حک شده بود: هذا قبر الشیخ ابراهیم بن على الکفعمى(رحمه الله).
بعد از این واقعه، مردم قبر شریف او را بازسازى و تعمیر نمودند. هم اکنون نیز مرقد او زیارتگاه عاشقان اهل بیت(علیهم السلام) و شیعیان جهان مى باشد. بدین ترتیب، کفعمى بعد از عمرى تلاش و جهاد در راه احیاى فرهنگ اهل بیت(علیهم السلام)در سال 905 هـ .ق. در آستانه سلطنت شاه اسماعیل صفوى، در زادگاه خویش جهان را وداع گفت و به لقاى دوست شتافت.([25])