حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
ابن محمد حسین بن السید محمد علی بن اسمعیل الحسنی الحائری الشهرستانی سلسلة نسبش باین طور است:
السید محمد حسین بن السید محمد علی بن محمد حسین بن محمد عی بن اسمعیل بن محمد باقر بن محمد جعفر بن عطاء الله بن محمد مهدی بن امیر تاج الدین حسین بن امیر عطاء الله بن امیر عبدالله بن امیر محمد بن امیر عبدالکریم بن امیر عبدالله بن عبدالکریم بن امیر محمد بن السید مرتضی علیخان بن السید علیخان بن السید کمال الدین بن السید قوام الدین بن السید صادق بن السید عبدالله بن السید محمد بن ابی الهاشم بن السید علی المرعشی بن السید عبدالله بن السید محمد بن السید حسین ابن السید حسین الاصغر بن الامام الهمام زین العابدین علیه السلام.
وی از مشاهیر فضلاء کرام و علماء عظام حائریه بوده از تلامذه جناب آخوند فاضل اردکانی و الشیخ مرتضی انصاری و از این هر دو بزرگوار اجازه دارد، از تصانیف اوست شوارع الاعلام در فقه استدلالی در تمام ابواب فقه مبسوط نوشته و دیگر مشارع الاسالام در فقه استدلالی تا کتاب حج نوشته و تقریرات آخوند اردکانی است در اصول فقه و رساله در تقلید اعلم که بعد مناظره جناب المیرزا محمد حسین الشیرازی رسیده بود و نوشته و هدایة در فقه عربی و سبیل الرشاد در فقه عربی ولائی عربی و نور المبین در فقه فارسی و تحقیق الادلة در اصول فقه عربی و غایة الاصول در اصول فقه عربی و عناصر حاشیه بر قوانین عربی و کتاب الاجتهاد عربی در اصول فقه و کتاب الزوائد و کتاب الموائد و مرا صد در علم کلام عربی و تنبیه الانام در علم کلام عربی جنة النعیم در علم کلام عربی حجة بالغة در علم کلام شرح اربعین عربی، صحیفة حسینیة در ادعیه مواقع النجوم در ریاضی کوکب دری در ریاضی لباب الحساب لباب الاسطرلاب مثنوی نان و دوغ مثل نان و حلوای شیخ بهائی و غیر ذلک من الکتب و در ماه شوال سنه 1314 یکهزار و سه صد و چهارده هجری وفات یافت و صاحب مآثر در حق وی میفرماید: