اهم آثار جلوه به شرح زیرند :
1 - حاشیه بر شفاء
2 - حواشى بر کتاب اسفار ملاصدرا([19])
3 - اثبات الحرکة الجوهریه که رساله اى است به زبان عربى درباره اثبات این مطلب که حرکت علاوه بر اعراض در جوهر نیز وجود دارد.([20])
4 - رساله اى در بیان ربط حادث به قدیم که در حواشى شرح هدایه ملاصدرا در تهران چاپ شده است.
5 - حواشى بر مشاعر ملاصدرا که به انضمام رساله عرشیه ملاصدرا در تهران طبع گردیده است.
6 - حواشى بر مبدأ و معاد ملاصدرا (نشر یافته در سال 1313 ق.)
7 - رساله اى در ترکیب و احکام آن
8 - رساله اى در وجود و اقسام آن که تقریر جلوه و تحریر شاگردش حاج سید عباس شاهرودى مى باشد.([21])
9 - حاشیه بر شرح هدایة الاثیریه ابهرى (متوفاى 660 ق.)([22])
10 - تعلیقه بر رساله درة الفاخر، نسخه اى از این تعلیقه به خط نستعلیق سید عباس شاهرودى مذکور که در سال 1306 ق. تألیف شده در کتابخانه آستان قدس رضوى موجود است.
11 - حاشیه بر شرح ملخص چغمینى (چاپ شده در سال 1311 ش.)
12 - تعلیقات بر مقدمه شرح فصوص قیصرى([23])
13 - حاشیه بر شرح منظومه حاج ملا هادى سبزوارى که نسخه مخطوطى از آن در کتابخانه مجلس شوراى اسلامى ضبط است.([24])
14 - جسم تعلیمى، رساله اى است در حکمت که سید على اکبر طباطبایى در شعبان 1311 ق. آن را به خط شکسته نستعلیق نوشته است.([25])
15 - وجودالصورالنوعیه که رساله اى است در فلسفه و طى آن جلوه اثبات مى کند که صور نوعیه در اجسام، جوهر و موجود مى باشد.
16 - انتزاع مفهوم واحد، که در آن انتزاع مفهوم واحد را از حقایق متباینه مورد بحث قرار داده است.
17 -القضیة المهمله هى القضیه لطبیعیه که موضوع آن در منطق است و در این رساله از طریق استدلال ثابت شده است که قضیه مهمله همان قضیه طبیعیه مى باشد.
18 - بیان استجابت دعا، در آغاز این رساله جلوه ماهیت را بر سه قسم تقسیم کرده و دعا را از قسم دوم مى داند و مؤثرترین وسیله استجابت آن را شناخت کامل پروردگار دانسته است.([26])
19 - دیوان جلوه، آن حکیم خود به جمع و تدوین آثار منظوم خویش رغبتى نشان نمى داد و بعدها یکى از شاگردانش (میرزا على خان عبدالرسولى) در سال 1348 ق. اشعار وى را که مشتمل بر قصاید، غزلیات و مثنویات بود جمع و تدوین نمود که به سعى و اهتمام احمد سهیلى خوانسارى در تهران به طبع رسید. در مقدمه دیوان مزبور میرزا على خان شرح حالى از جلوه و خاندانش را آورده و در پایان آن سهیلى خوانسارى رباعى زیر را درج نموده است:
این نامه که گنجینه درّ سخن است *** هر نکته وى شمع هزار انجمن است
از کیست سهیلى که چنین جلوه گر است *** از جلوه که نام نامیش بوالحسن است