حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
عزل از ریاست
دل کندن از میز ریاست براى هر کسى راحت نیست، ولى شیخ مغنیه دینش را به ریاست دنیوى نفروخت و چیزى که براى دیگران مایه نکبت بود، براى او مایه رحمت شد.
مغنیه دست به قلم برد([9]) و کتاب هاى ارزشمندى تألیف کرد. او در ابتدا، شروع به تألیف کتاب جیبى و کوچک کرد، از جمله «الله و العقل»، «النبوة و العقل»،... که بیش تر آن ها در مجموعه «عقلیات اسلامى» گرد آمده است. وقتى از او پرسیدند: چرا شما کتاب هاى قطور و گران قیمت را رها کرده، به کتاب هاى جیبى و کوچک پرداخته اید؟ جواب داد: روزى از خیابان هاى بیروت عبور مى کردم، دیدم جوانى در همان حالى که با یک دست ساندویچ مى خورد، با دست دیگر یک کتاب جیبى گرفته و مشغول خواندن است. اگر کتاب بزرگ بود، این طور قابل استفاده نبود.([10])
بعدها او دست به تألیف کتاب هاى قطور زد و «الشیعة و التشیّع»، «معالم الفلسفة الاسلامیة»، «الفقه على المذاهب الخمسة»، «فقه الامام جعفر الصادق» و... را نوشت.
بزرگ ترین اثر او «تفسیر الکاشف» است. اثر ارزشمند دیگر مغنیه به نام «فقه الامام الصادق» در سال 1385 هـ .ق. جایزه اى به مقدار 5000 لیره گرفت که در نوع خود بى نظیر بود.([11])