حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
12 مهر 1394, 19:44
این کتاب یکی از آثار گرانبهای علامه جلیل القدر، شیخ صدوق (ره) می باشد که مجموعه ای است حدیثی، دربردارنده احادیث معصومین (ع) در مواعظ و نصایح. نسخه اصل این کتاب را دانشمند معظم جناب آقای حاج شیخ عزیز الله عطاردی از کتابخانه صاحب "عبقات الانوار" عکسبرداری کرده و خود آنرا ترجمه نموده است. و میکروفیلم آن در کتابخانه خصوصی مترجم موجود می باشد. اکنون چاپهاى مختلفى از این کتاب در دست است:
1) چاپ انتشارات هجرت، ص 139. ,2) به نام ترجمه مواعظ صدوق، انتشارات عطارد، 160 ص، 1373.3) به نام مواعظ چهارده معصوم(ع)، بنیاد فرهنگى امام رضا (ع)، 139ص.
کتابی ناشناخته از صدوق (ره): شیخ عزیز الله عطاردی در ابتدای این کتاب می نویسد: " در ضمن مطالعه و تحقیق در کتابخانه ناصریه رساله ای خطی از آثار شیخ صدوق - رضوان الله علیه – نظرم را جلب کرد، کاتب نسخه کتاب را به نام «لئالی الغوالی» ضبط کرده بود، و در فهرست کتابخانه نیز به همین عنوان ثبت شده است. کاتب چون مشاهده کرده در آغاز نسخه نوشته شده: «و هذه لئالی غوالی و جواهر زواهر» پنداشته است که باید نام این کتاب " لئالی الغوالی" باشد، و در فهرست آثار و تألیفات شیخ صدوق چنین کتابی به نظر نرسید، در آثار وی کتابی به نام «مواعظ» آمده است و نگارنده احتمال می دهد که باید همین رساله باشد زیرا موضوع کتاب مورد بحث در مواعظ و نصائح است." ساختاربندی کتاب:از جمله بخشهای کتاب به شرح زیر می باشد: - مقدمه - وصیتهای حضرت رسول (ص) - مواعظ حضرت رسول (ص) - شیخی از اهل شام در خدمت امیر المؤمنین (ع) - حدیث زیدبن صوحان با امیرالمؤمنین (ع) - وصیت امیرالمؤمنین (ع) به محمدبن حنفیه - مواعظ حضرت صادق (ع) - وصیتهای حضرت رسول (ص) - وصیتهای حضرت صادق (ع) - وصیتهای حضرت باقر (ع) - موعظه امام سجاد (ع) - سخنی از حضرت کاظم (ع) - کلام حضرت رضا (ع)