حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
تدریس
سید بحرالعلوم در کنار درس و بحث و تحقیقات، بارها سطوح عالیه را به صورت عمومى و خصوصى تدریس کرد.[12] از وقت استفاده مى کرد و بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد حاج صالح جوهرچى دو جلسه تدریس داشت.[13]
بیان آرام و روان
بحر العلوم استعدادى خدادادى براى بیان رسا و تفهیم استدلالى و ساده مطالب پیچیده علمى داشت و در اکثر علوم اسلامى صاحب نظر بود، هنگامى که برکرسى تدریس قرار گرفت، همانند اقیانوس موج بوجود مى آورد و شیفتگان علم و فضیلت را سیراب مى کرد.
شهرت درسى
آیت الله بحر العلوم تدریس را در حسینیه و تکیه اى که پدرش ساخته بود شروع نمود. در آغاز تعداد شاگردانش اندک بود، ولى با گذشت ایامى چند، خبر شیوه تدریس ابتکارى ایشان در استانها «ولایات» وشهرستانها «ولسواپها» پیچید و طلاب، فضلاء و علاقه مندان به آموختن علوم اسلامى را از گوشه و کنار افغانستان به سوى ایشان کشاند.[18]
در سال 1355ش تدریس ایشان چنان رونق گرفته بود که بسیارى از مدارس دینى تعطیل شد و طلاب کوشا را از هر طرف به شهر مزار شریف کشاند.[19]
علاقه به تدریس
بحر العلوم هر کتابى را که صلاح مى دید یا طلاب پیشنهاد مى کردند، درس مى گفت در حالى که کفایه، رسائل و مکاسب تدریس مى کرد. شرح جامى و مطول نیز مى گفت، هدفش تربیت شاگردان باسواد و آشنابه مسائل روز بود.[20]