حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
وى در تعریف این دو اصطلاح مى گوید:
«ما یک عالم ربانى داریم و یک آخوندگرآخوندگر، بر وزن آهنگر و.. کسى است که به دنبال پول است فقط به فکر این است که پول کجاست؟ ریاست کجاست؟ نه اهل تدریس است نه اهل منبر و موعظه و نه اهل تألیف و تصنیف و نه اهل تبلیغ و ارشادبلکه فقط امام جماعت است حتى بعد از اتمام نماز، یک مسئله شرعى و یا حدیث هم نمى گوید. این گونه افراد، کارگر هستندنه روحانى و باید در روز کارگر مانند بقیه کارگرها در راهپیمایى روز کارگر شرکت کننداما عالم ربانى کسى است که به دنبال دنیا و مقام و ریاست و شهرت نیست بلکه براى رضاى خدا و خدمت به دین و یارى امام زمان(علیه السلام) کار مى کنددرس مى دهدمنبر مى رودنماز مى خواندهر گونه خدمت دیگرى که از دستش برآید، و لو کوچک، انجام مى دهد.»
وى مى گوید:
«یک روحانى، باید براى خدمت به اسلام و اهلبیت پیامبر فعال باشدیعنى بتواند با تألیف، وعظ، تدریس، منبر و امورى از این قبیل، خدمت کندنه این که چند سال درس بخواند و شهریه بگیرد و سرانجام، در جایى یا ادارهاى فقط امام جماعت شود و حتى بعد از امامت، سخنرانى هم نکند و مردم دست خالى از محضر او خارج شوند.»
از این رو، وى در هر سال، اجازه عمامه گذارى را به برخى نمى دهد.
استاد مجتهدى بر احوال طلاّب نظارت کامل دارد تا بتواند از میان آنها، عالمانى ربانى پرورش دهد. وى مى گوید:
«من در این حوزه علمیه، مرتباً طلابى را که درس نمى خوانند و منظّم نیستند، بیرون مى کنم و خوبها را باقى مى گذارم مثل باغبانى که علفهاى هرز را از بین گلها مى کَند و بیرون مى اندازد.»
همین نظارت، منجر شده است که از این مدرسه، مجتهدین و محققینى تربیت شوند که فخر حوزههاى علمیه شمرده شوند. برخى از آنها عبارتند از: آیت الله شیخ رضا استادى[11]، سیّد محسن خرازى، سیّد کاظم ارفع، حسین واسطى و محسن کازرونى.