حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
22 تیر 1398, 12:3
جلال الدین سید امیر عطاء الله بن امیر فضل الله حسینی دشتکی [1] شیرازی ـ از فضلاء و محدثین بزرگ و از معاصرین شاه اسمعیل صفوی سر سلسه سلاطین صفویه (906 ـ 930) است که در مدرسه سلطانیه هرات تدریس میکرده و مرجع افاضل و ملجاء ارامل بوده است ـ صاحب کتاب «امل آلامل» و مؤلف الذریعه» او را شیعی مذهب دانسته‌اند ـ اما صاحب «روضات الجنات» باستناد مندرجات کتاب «روضات الاحباب» که از تألیفات جلال الدین است وی را سنی دانسته است ـ و ما را بمذهب او کار نیست، آنچه مسلم است و دانیم اینستکه مردی دانشمند و موحد و مسلمان و مورد اعتماد امیر علیشیرنوائی (متوفی 906) وزیر و شاعر مشهور بوده است و شاید همین دیل بر سنی بودن او باشد.
تألیفاتش 1ـ احوال اولاد امیر المؤمنین علی (ع) 2ـ الاربعون حدیثاً من احادیث سید المرسلین فی مناقب المؤمنین 3ـ تحفة الاحباء 4ـ روضة الاحباب فی سیرة النبی و آلال و الاصحاب (در سه مجلد بفارسی و بدستور امیر علیشیر پرداخته است)
در سال وفاتش اختلاف است و صاحب ریحانة الادب در جلد دوم کتاب خود مینویسد «فوات امیر عطاء الله بنوشته احمد رفعت در سال یکهزار تمام و بنوشته قاموس الاعلام در 917 هجرت و ظاهر کشف الظنون تردید ما بین یکهزار تمام و نهصد و بیست و شش است ـ لیکن معاصر بودن او با شاه اسمعیل اول (متوفی 930 ظل) و عموزاده بودن امیر غیاث الدین منصور (متوفی 948) ظ ـ م ـ ح ـ و تألیف یافتن کتاب روضة مذکور بامر امیر علیشیر نورائی (متوفی 906) ظوه ـ چنانچه مذکور داشتیم مکذب وقوع وفات در سال هزارم میباشد ـ اینک یکی از دو عقیده دیگر را تأئید مینماید که وفات او یا در سال 917 ظ‌ی ن ـ و یا در 926 ظ کو ـ بوده است ـ چنانچه محمد بودن نام پدر امیر عطاء الله که در قاموس الاعلام نوشته دور از صحت و مخالف کتب تراجم دیگر میباشد.
[1] ـ دشتک: Dushtak قصبه ایست در دهستان ایرج بخش اردکان شهرستان شیراز که در 93 کیلومتری خاور زادکان و شانزده کیلومتری راه فرعی پل خان بخانی من واقع شده ـ کوهستانی و هوایش معتدل و مالاریائی است ـ سکنه‌اش 2151 نفر فارسی زبان و شیعی مذهب ـ آبش از چشمه قدمگاه ـ محصولش غله ـ برنج ـ شغل اهالیش زراعت ـ دبیستان دارد ـ راهش چهار پارو است.
همچنین دشتک نام دهی است از دهستان کوار بخش سروستان شهرستان شیراز که در 106 کیلومتری باختر سروستان و دو کیلومتری راه شوسه شیراز بفیروز آباد واقع شده ـ هوایش معتدل و مالاریائیـ سکنه‌اش 223 نفر فارسی زبان و شیعی مذهب.
آبش از رودخانه قره آغاج ـ محصولش ـ غله ـ برنج ـ حبوب ـ انجیر ـ شغل اهالی زراعت ـ راهش چهار پارو است.
صاحب فارسنامه ناصری مینویسد: دشتک نام یکی از محلات شیراز بوده و اینکه آن محله را «لب آب» گویند و سادات دشتکی شیرازی و منتسب بمحله مزبور هستند و گفته فسائی در مورد شیرازی بودن سادات دشتکی صحیح است و مقبول نگارنده