جلال الدین شیرازی زنده در 764

No image

جلال الدین شیرازی زنده در 764

امیر جلال الدین یحیی بن تاج الدین محمد بن حیدر الحسینی الشیرازی ـ

از فضلاء و لغوبین قرن هشتم هجری است ـ مردی فاضل و لغوی بود و در مذهب سنت  و جماعت بسیار متعصب و همواره با غلاة شیعه کشمکش داشت و بقتل آنها فتوی میداد، بلکه با دست خود آنها را گردن میزد

سال فوتش معلوم نیست، علامه قزوینی در حاشیه شد الازار مینویسد:

«ولی چون پدر صاحب ترجمه تاج الدین محمد بن حیدر چنانکه در ترجمه بلافاصله قبل گذشت در سنه 764 وفات یافته و چون مؤلف تصریح کرده که صاحب ترجمة حاضر نایب مناب و جانشین پدر گردید پس واضح است که وفات وی بنحو قدر متیقن بعد از تاریخ مزبور یعنی بعد از 764 بوده است.

مزارش در حوالی مسجد جامع عتیق است

تألیفاتش: 1ـ الاعجوبه 2ـ دلائل الحجی [1] 3ـ الشیخ و الشباب [2]

 

[1] ـ الحجی: بکسر حاء حطی در اول و فتح جیم عربی بمعنی عقل و زیرکی است

[2] ـ شد الازار و چاپ طهران

Powered by TayaCMS