تبلیغ

یکى از فعالیت هاى مهم علمى و مذهبى آیت الله یزدى، تبلیغ و نشر معارف و احکام اسلامى، بر اساس وظیفه دینى و رسالت قرآنى بوده است. وى در همان اوان جوانى که توان تبلیغ علوم و آموزه هاى دینى را در خود احساس کرد، به این امر اهتمام فراوان ورزید. طرح مسائل مهم دینى، با توجه به نیاز جامعه، با بیان شیوا و رسا، از ویژگى هاى وى بوده است به طورى که در هر جا وارد مى شد، سخنرانى هاى وى مورد استقبال مردم قرار مى گرفت. آیت الله محمد یزدى که خود را در این امر بسیار موفق مى دید، وقت بیشترى را صرف این کار کرد و کام تشنگان را به شهد شیرین آیات و روایات حیات بخش سیراب مى کرد و باعث تحول روحى و اجتماعى آنان مى شد.

ضرورت تبلیغ و دغدغه تحصیل

آیت الله محمد یزدى در امر تحصیل بسیار کوشا بود و از اوقات خود در راه تحصیل و کسب معارف و آگاهى هاى دینى، استفاده فراوان مى کرد. از این رو، از هر گونه مسئله اى که او را از تحصیل دور مى کرد، احتراز مى جست تا جایى که حتى تبلیغ در ماه مبارک رمضان را نیز تعطیل کرده، به تحصیل بیشتر و پژوهش در علوم حوزوى روى آوردولى با راهنمایى و ارشاد استاد خود، بین تحصیل و تبلیغ، تعادل برقرار کرد و با برنامه ریزى و درک جایگاه هر کدام، به رسالت خود در هر دو جبهه عمل مى کرد و نه تنها تزاحمى بین آنها احساس نکرد، بلکه هر کدام را مکمّل دیگرى یافت. وى در خاطراتش مى نویسد:

«مناسبت هاى مهم مذهبى هم مانند: محرم، صفر، رمضان و فاطمیه (براى تبلیغ) بسیار بود و همین امر، باعث شد که وقت زیادى از من گرفته شود و از ادامه تحصیل باز بمانم و این امر، مورد رضایت من نبود. یک بار تصمیم گرفتم که برنامه تبلیغ را تعطیل کنم لذا در آستانه ماه رمضان، مراجعه کنندگان (که از من براى تبلیغ در شهر خود دعوت مى کردند) را رد کردم و گفتم: امسال، به هیچ وجه بنا ندارم به جایى بروم تا این که دو شب مانده به ماه رمضان، به دیدن یکى از اساتید بزرگ به نام مرحوم سید محسن فرید رفتم. ... ایشان تا مرا دیدند، شروع کردند به تندى کردن و پرخاش نمودن...پرسیدم:

چه فلانى سر زد از ما *** که در سراى بستى؟

فرمود: شنیده ام که شما وعظ و خطابه را تعطیل کرده ایدنمى دانید که الآن زمانى است که مردم، یخرجون من دین الله افواجاً؟ به خدا اگر من مثل شما توان منبر رفتن داشتم، حتماً با قشر جوان تماس مى گرفتم و میان جامعه مى رفتم. شما جواب خدا را چه خواهید داد؟ من عرض کردم: واقعیت این است که مردم وقتى با ما برخورد مى کنند، به ما علاقه مند مى شوند و حتى در ایام تحصیل نمى گذارند به درس وبحث مشغول باشیم. ایشان فرمود: به هر تقدیر، بنده هم حضور امثال شما را در بین مردم واجب عینى مى دانم و هم ادامه تحصیل شما راچرا که حوزه علمیه، براى پرورش شما صرف هزینه کرده است و این هزینه ها نباید هدر شود. بعد از آن گفتم: حال که چنین مى فرمایید، هم اینک که از خدمت شما مرخص شدم، براى هر کجا که از من دعوت به عمل آید، خواهم پذیرفت».^([17])

آیت الله یزدى بعد از این ماجرا، در امر تبلیغ مصمم شد و در هر جا که احساس نیازى کرد، با ارشادهاى خود منشأ هدایت و برکت در میان مردم مى شد.