سفر به مشهد

بعد از شش سال توقف در کرمانشاه، عزم زیارت حضرت على بن موسى الرضا(علیه السلام) کرد و براى اینکه زیارتش با بصیرت بیشتر باشد، شروع به تألیف کتابى در آداب زیارت امام رضا(علیه السلام)کرد. از این سفر خاطراتى خواندنى به یادگار مانده که یکى از آن ها چنین است:

«و چون در مشهد مقدس شرفیابى آستانه مبارکه حاصل شد کورى که از کرمانشاهان به همراهى آمده بود، آمد و گفت: آمده ام به پناه این آستانه، چه بگویم؟ گفتم به زبان کردى خود بگو چشم خود را مى خواهم، زیادتر مگو و خود را در آن آستانه بینداز، شفا خواهى یافت، ان شاء الله. رفت و چنین کرد و در سه شبانه روز با ریسمان خود را به پنجره بیرون بست و غذایى چندان نخورد. در وقت اذان صبح شب سیم آن پناه دردمندان در میانه خواب و بیدارى او را به خواست خداوند جل شأنه شفا مرحمت فرمود و مردم به رسم خود لباس او را بردند و کسى در فکر تشریفات این معجزات نشد. و بزرگ آستانه که از دیوانیان بود، اعتنا نمى کرد. حقیر چاوش را گفتم که در میان شهر بانگ کند هر کس مى خواهد معجزه تازه را بداند، بعد از نماز ظهر در ایوان بزرگ حاضر شود تا آگاه شود و این شعر را هم ساختم و به دست زوار دادم:

 ,شکر لله از طواف مرقد شاه رضا *** کورى از کرمانشاهان گرفت از شه شفا

و چند نسخه کردم و به دست رؤساى هر دسته از زوار دادم و گفتم حفظ کنند و باید جمیع زوار سینه زنان در درب منزل حاضر شوند و این شعر در زبان آنها روان باشد و جمیعاً یک دفعه در ایوان گرم سینه زدن و این شعر خواندن باشند. چنین کردند و از طرف خیابان بالاى سر داخل صحن مقدس شده، ایوان مبارک را مجلس کردند... حقیر عبایى به دوش کرده، آمدم و بر منبر ایوان بر آمدم و مردم را ساکت کردم و گفتم که بناى خداوند جل شأنه در مقام محبت پیغمبران و اوصیاى ایشان در حیات ایشان بر اظهار معجزات است از دست ایشان، اگر چه اهل بصیرت از صفاى باطن بفهمند و لکن بعد از ثبوت حجیت، تجدید معجزه لازم نیست و با وجود این به جهت تقویت قلوب ضعفاى شیعه همه ساله از ائمه ما معجزات بروز مى کند به خصوص نزد قبور ایشان و چند معجزه اى که در عتبات دیده بودم ذکر کردم و گفتم از جمله آنها معجزه اى است که از این حجت خدا تعلق گرفته است به این کور گدا و اشاره کردم به این کور که برخیز. همین که برخواست گفتم بچه کرد است این جا تن ضعیف و دل خسته مى خرند. با اخلاص آمد و شفا گرفت و جمیع زوار شاهد کورى او هستند و بینایى او معلوم است. شنیده ام تشریفات اعجاز این آستانه را بجا نیاورده اند که بر ما معلوم نشده، من اعلام کردم که تا چهل روز تمام بلاد را پر خواهد کرد نهایت از نقاره و کُرنا اعلام دور صحن بود. بارى چیزى نگذشت که جمیع تشریفات بجا آوردند و تمام شیعه براى نعمت بزرگ خدا را شکر کردند.»