حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
اقامه جماعت و زیارت
«میرزا علاوه بر تدریس و تألیف بخشى از اوقات عمر خویش را به عبادت و راز و نیاز با پروردگار خویش اختصاص داده بود. معظم له در سه وعده صبح و ظهر و مغرب در رواق بالاى سر حضرت امیر(علیه السلام)نماز جماعت را اقامه مى کرد و غالب زهّاد و پرهیزکاران و طلاب و علماى مقیم نجف اشرف در نماز به ایشان اقتدا مى کردند. آن بزرگوار در بیشتر ساعات در حرم مطهر مشغول خواندن نمازها و نوافل و ادعیه و زیارات خصوصاً زیارات جامعه کبیره، امین الله و نماز جعفر طیّار بود و هر ساله چندین بار با پاى پیاده به زیارت حضرت سیدالشهداء به کربلامى رفت.»[12]
حجت الاسلام شیخ محمد على زاهد به نقل از پدر بزرگوارش آیت الله شیخ محمد زاهد گیلانى (داماد معظم له) در این باره مى گوید:
«میرزاى چهاردهى مقید بودند هر ساله چندین مرتبه با پاى پیاده براى زیارت سیدالشهداء به کربلا مشرف شوند خصوصاً مقید بود حتماً جناب حرّ را هم زیارت کند. در یکى از زیارت ها بعضى از مقلدین ایشان را دیدند با کهولت سن و نیز با پاى پیاده درحالى که نعلین اش را در زیر بغل داشت به طرف قبر جناب حر ریاحى میروند به جهت رعایت ایشان درشکه اى را آوردند تا سوار شوند ولى معظم له امتناع ورزید وقتى اصرار کردند در جواب آنان فرمود: من باید به احترام آن حضرت پیاده بروم بروید از آن حضرت سؤال کنید که شما در نیم ساعت چه کار کردى که سزاوار است ما با این کهولت سن و بیمارى به احترام تو پیاده به سر قبر بیائیم؟»[13]
زیارت مساجد سهله و حنّانه
«میرزاى چهاردهى مقید بودند به برخى از مساجد معروف همانند مسجد سهله و حنانه بروند. آن بزرگوار هر هفته در شب هاى چهارشنبه حدود دو ساعت قبل از غروب آفتاب به طرف مسجد سهله مشرف مى شدند و جمعیت مشتاق مسجد از فیض نماز جماعت ایشان بهره مند مى شدند. مسجد حنانه نیز همانند مسجد سهله مورد توجه میرزا بود. وى نیز عقیده داشت که عضوى از اعضاى مطهره مقدس حضرت سیدالشهداء در مسجد حنّانه مدفون است. توجه و رفت و آمد آن بزرگوار باعث گردیده تا این مسجد از حالت متروکه و خرابى بیرون آمده و به وضع مطلوبى برسد.»[14]