حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
ارتباط با امام زمان(عج)
بدون تردید مراجع و فقهاى امامیه که به مراتبى از فضل و کمال و معنویت نائل مى شوند، با یگانه حجت الهى حضرت ولى عصر(عج)ارتباط معنوى و در برخى مواقع تشرف حضورى دارند. شواهد و مدارک تاریخى موارد متعددى از این روابط را به ما بازگو مى کند. ابن جنید نیز در ردیف همین عالمان بزرگ شیعى است. او که در عصر غیبت صغرى و ایام حیات سفیران خاص حضرت مى زیست، فرصت بهتر براى درک محضر حضرت امام زمان(علیه السلام) داشت. ابن جنید مورد اعتماد امام زمان(علیه السلام) بود و امانت هایى را از آن حضرت نزد خود داشت. ابوالعباس نجاشى مى گوید:
«نزد او تعدادى وجوهات نقد و شمشیرى از ناحیه حضرت صاحب العصر(علیه السلام)بود. علامه حلى نیز این سخن را تأیید کرده است.»[33]
علامه بحرالعلوم به نقل از یافعى مى نویسد: «معزالدوله که ابن جنید را به عنوان مرجع خویش قرار داده بود، در سال 356از دنیا رفت. او 27 سال بعد از رحلت آخرین سفیر امام زمان(علیه السلام)ابى الحسن على بن محمد سمرى درگذشت، یعنى وفات سمرى در سال 329مى باشد، بنابراین ابن جنید اسکافى که در زمان معزالدوله از سال 334 تا 356 به عنوان رهبر شیعیان مورد عنایت بود، عصر غیبت صغرى را کاملا درک کرد و از رجال غیبت صغرى و معاصر با نواب خاص حضرت مهدى(عج) است. مطمئناً چنین عالم شناخته شده شیعى با سفیران حضرت ارتباط داشته است.»[34]
سید حسن صدر در تأسیس الشیعه آورده است:
«ابن جنید معاصر على بن بابویه پدر شیخ صدوق و معاصر حسین بن روح نوبختى سفیر سوم امام زمان(علیه السلام) است و از على ابن العزافر شلمغانى از مرتبطین با ناحیه مقدسه روایت کرده است. هارون بن موسى تلعکبرى نیز از او روایت مى کند.»[35]
او همچنین کتاب ازالة الران عن قلوب الاخوان را در موضوع انتظار و مهدویت نوشته است.