حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 تیر 1398, 13:30
مرحوم شیخ محمد رضا فال اسیری.
از فقهاء قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردهم هجری است ـ مقدمات را در شیراز آموخت ـ و بنجف مشرف شد ـ و در خدمت علماء آنشهر منجمله سیدحسین کوه کمری تحصیلات خود را بپایان رسانید واز او اجازه گرفت و بشیراز برگشت و طرف توجه عامه شد و بارشاد ناس پرداخت ـ تا بسال هزار و سیصد و هشت که دار فانی را بدرود گفت و ملا حسن کبگانی متخلص بمحمود (متوفی در حدود 1331) که با او دوست بود قصیدهای در رثاء او گفت که دو بیت آخرش چنین است.
نامش محمد است و محمد رضا از او شد تا ز غم خلاص شد و شادمان برفت
از هجرت الف و سیصد و هشت سنین چو شد بهر وصل حور بسوی جنان برفت
در اعلام الشیعه آمده است که چون محمود کبگانی مرثیه فوق را بسرود مردم باو گرویدند و مرجع و ملجاء ناس شد و دشمنانش چنان شهرت دادند که محمود از فوت صاحب ترجمه شادمان شده است ـ ناچار محمود قصیدة دیگر بگفت و در آخر باینمعنی اشارت و گفته دشمنان را رد کرد:
محمد دل ما همه شد وقف غم دوست دشمن بگمان اینکه عبث خرم و شادیم
پس از فوت شیخ محمد رضا مترجم ـ پسر دانشمندش مرحوم مولی ابوالحسن ابن محمد رضا معروف بحاج آخوند جانشین او شد و در 1318 وفات یافت. و پسرش مرحوم میرزا محمد حسن بن ابی الحسن جای او گرفت و در 1346 فوت شد. [1]
[1] ـ اعلام الشیعه