حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
استاد به مسئله اخلاق و رعایت عرفیات توسط طلاّب بسیار توجه داشته، مى گوید:
«انسان باید در دو چیز استاد داشته باشدیکى اخلاقیات و دیگرى عرفیات».
وى در کلاس عمومى، معراج السعاده و رساله را توضیح مى دهدشنبه ها هم نهج البلاغه، دوشنبه ها قرآن کریم و چهارشنبه ها صحیفه سجّادیه را تفسیر مى کند. وى در این درس، طلاّب را به رعایت تقوا توصیه مى کند و با بیانى شیرین و داستانهایى آموزنده، مسائل مورد نیاز طلاّب را بیان مى کند.[10]
آیت الله سیّد موسى شبیرى زنجانى مى گوید:
«طلابى که در محضر حاج آقا مجتهدى هستند، نفس ایشان آنها را عاقبت به خیر مى کند».
توجه استاد به اخلاق تا آن جاست که حتى استادان حوزه وى، با این که هر یک مجتهدى عالم هستند، در عین حال، یک استاد اخلاق عملى مى باشند. برخى از استادان این حوزه عبارتند از:
محمّد کریمى، محمّدتقى نقوى، ابوالحسن شریف طبرستانى، شیخ محمّد پاکتچى، شیخ محمّدحسن رئوفى، شیخ محمّدعلى جاودان، محمّدحسین میرسجادى و سیّد محمّد ضیاءآبادىاستاد ضیاءآبادى بیش از چهل سال است که در این حوزه به تدریس مشغول است. استاد مجتهدى به وى بسیار توجه دارد و وصیّت کرده که بعد از مرگ، آقاى ضیاءآبادى بر او نماز بخواند.
همچنین استاد مجتهدى علاوه بر رعایت اخلاق به مراعات عرفیات توسط طلاّب بسیار تأکید مى کند. وى مى گوید:
«استاد من در عرفیات، حاج شیخ على اکبر برهان بودند. عرفیات غیر از رعایت اخلاق است ممکن است شخصى استاد خلاق باشد، ولى از عرفیات هیچ نفهمد. باید استادى پیدا کرد که عرفیات را به انسان بگوید. عرفیات، یک سرى مسائلى است که شاید خلاف شرع نباشد، ولى خلاف عرف جامعه است و عوام الناس از انجام آنها توسط ما روحانیون خوششان نمى آیدما هم براى آن که مردم به دین و روحانیت علاقه مند شوند و طرد نشوند، باید این مسائل را رعایت کنیم».