حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
7 آذر 1397, 19:32
مجتهدی جلیل القدر و متفقهی عظیم الشأن بود. شهرت و ریاستی بزرگ داشت. اواخر عمر از موطنش که شهر شوشتر است به عراق عرب رفت و در مشهد مقدس امیر المؤمنین علی (ع) مجاورت گزید و مقارن سال ارتحال به زیارت عتبة رضویه فایز گردید. ذهاباً و ایابا به دار الخلافه ورود فرمود و با ذات اقدس شهریاری خلد الله سلطانه ملاقات کرد و به شرف بازدید همایونی قرین تعظیم و تبجیل گردید و از اهالی طهران در استقبال و مشایعتش ازدحامی فوق المعهود به عمل آمد.
بالجمله در تقوی و قدس و ورع و زهد او از متأخرین معاصرین کسی دیده و شنیده نشده است. مقتلی به طرز بدیع تصنیف نموده که اینکه به همت معتمد السلطان میرزا فضل الله خان نوری مستوفی به طبع رسیده و انتشار گرفته.
از ائمة عصر و مجتهدین وقت اول کسی که در مسجد سپهسالار که در طهران واقع و به جامع سلطانی موسوم است به نماز جماعت ایستاد این زاهد زمانه و عابد یگانه بود. به شرحی که در زونامجات دولتی نگاشتهایم فوت او در اثناء حل وترحال سمت عتبات قدس تمثال در سال هزار و سیصد و سه روی داد، طیب الله ثراه.