حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
همسر استاد
علاّمه جعفرى در سال 1326 با خانم «جمیله فرشباف انتظار» ـ فرزند مرحوم حاج حسین ـ ازدواج کرد. جمیله درس نخوانده بود، اما قدر درس و اهل علم و فضیلت را مى دانست. او مدرک نداشت، اما ارزش هاى متعالى را به درستى درک کرده بود. خانم فرشباف انتظار در زندگى با استاد، در نجف، کربلا، کاظمین، تبریز، قم، مشهد و تهران، سختى ها و مشکلات بسیارى کشید، اما هیچ گاه از این بابت گله نکرد. جمیله خانم کمالاتى داشت از جمله آن که استاد جعفرى به فرزندان و اقوامش توصیه مى کرد که: «از جمیله خانم نماز اوّل وقت را یاد بگیرید!»([51])
در سال 1350 یا 1351، سوء تفاهمى بین استاد و همسرش به وجود آمد. این اولین و آخرین سوء تفاهم بود، قدرى با یک دیگر صحبت کردند و هم دیگر را مؤاخذه نمودند بعد استاد به مدّت 10 دقیقه سکوت کرد سپس قضیّه اى روى داد که فرزندان را به شگفتى آورد: فیلسوف شرق به سوى همسرش رفت عذرخواهى کرد و خم شد با کمال احترام دست همسر بى سوادش را بوسید!([52]) و به این ترتیب این اولین سوء تفاهم تبدیل به آخرین و تنها سوء تفاهم در زندگى مشترک آن دو بزرگوار شد