حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
سیره مقدس
سید حیدر آملى، با آن همه کمالات و فضایل، عالمى است بسیار متواضع، با این که خود صفحات زرّینى از زندگى و مراحل سیر و سلوکش را براى ما به یادگار گذاشته است، در کمال تواضع از دیگران مى خواهد که اگر در آثارش نقص و کاستى اى دیدند، «اگر چنان چه خود شایستگى آن را دارند، خود به اصلاح آن اقدام کنند و صاحب آن را به جهل متهم نکنند. زیرا غرض ما، رساندن معنى است و زیاد در قید و بند بلاغت الفاظ و استوارى ترکیبات نیستیم، و مخلصانه قصد رساندن معانى بلند معارف الهى را داریم، و قصد اظهار فضیلت و شهرت طلبى در سایه فصاحت و بلاغت را ندارم.»([14])
دیگر رفتار شایسته و آموزنده سید حیدر، اخلاص او در فعالیت هاى علمى است. تنها انگیزه او در نوشتن آن همه آثار درخشان، رضایت خدا و اطاعت امر او و برآوردن حاجت دوستان و یاران و بعضاً اساتید بزرگش چون فخرالمحققین است.
پذیرش مسئولیت اجتماعى و توجه به پیوند بین دانشمندان و مردم و اصلاح ذات البین، از ویژگى هاى دیگر سیره این عالم شیعى است. که نمونه آن، پیوند و اصلاحى است که بین فرقه هاى صوفى و شیعیان به وجود آورده است، از جمله با نوشتن کتاب جامع الاسرار.