حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
حدود 4 سال در مدرسه مروى به تدریس منظومه و عروة الوثقى پرداخت. به درخواست مردم، به سخنرانى در مدرسه سپهسالار نیز پرداخت. از جمله درباب ربا و حرمت آن داد سخن داد. به او خبر دادند بعضى از افرادى که در جلسه سخنرانى شما حاضر مى شوند، خود ربا خوارند! شگفت زده پرسید: پس این ها که ما گفتیم تأثیرش چه بود؟! و چون پاسخ شنید که: «مى آیند و مى نشینند و از صحبت شما لذّت مى برند اما اثرش معلوم نیست!» برنامه سخنرانى ها را تعطیل کرد.([30])
در آذرماه 1343، دانشکده صنعت نفت آبادان از استاد محمّد تقى جعفرى براى سخنرانى دعوت کرد. به این منظور، دکتر عبدالرحیم گواهى ـ از شاگردان و ارادتمندان استاد جعفرى ـ با ایشان گفت و گو کرد. استاد پذیرفت. موضوع سخنرانى «طبیعت و ماوراى طبیعت» بود. استاد بعد از پایان سخنرانى، از دکتر عبدالرحیم گواهى پرسید: چه طور بود؟ وقتى پاسخ شنید: «آقا! بسیار عالى بود! چون به گمانم هیچ کس نفهمید شما چه گفتید!» شگفت زده سؤال کرد: پس چطور مى گویید عالى بود؟! دکتر گواهى پاسخ داد: براى اینکه این جمعیت عظیم از دکتر و مهندس و شخصیت هاى شرکت نفت و غیره فهمیدند که علم آنها به قدرى است که یک طلبه ساده در یک موضوع نه چندان غامض مى تواند یک ساعت به فارسى حرف بزند و آنها یک کلمه از آن را نفهمند! این، براى شکستن غرور بى جاى قشر تحصیل کرده و فرنگ رفته، بسیار خوب است.([31])