حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
تحقیق و تألیف
این پژوهشگر توانا و سخت کوش، در زمینه انگیزه هایش براى تحقیق و تألیف، چنین گفته است:
«روزى من به همراه برادرم، شیخ هادى قرشى، نزد شهید عالى مقام سیّد محمّدباقر صدر بودیم. بحثى درباره اهل بیت عصمت(علیهم السلام)پیش آمد. وى گفت: درباره اهل بیت(علیهم السلام)، آثار علمى چندانى نگارش نیافته و آثارى هم که اکنون منتشر شده است، به صورت علمى، موضوعى، و روشمند نیست.
این مسائل و عشق و علاقه فردى من نسبت به ائمه(علیهم السلام) مرا بر آن داشت که به تحقیق و پژوهش درباره ایشان بپردازم. همواره تلاش مى کردم تا بتوانم اثرى تألیف کنم که براى نسل امروز مفید و سودمند باشد.[11]»
پژوهش و تألیف با زندگى استاد قرشى در هم آمیخته است. او به نگارش و قلم عشق مى ورزد. این شور و شوق استاد شریف قرشى موجب شد که وى در این راه، آسایش، آرامش و استراحت را بر خود حرام کند![12]
گرچه این محقّق ژرف اندیش و نیز آثار پر ارزش وى براى بسیارى ناشناخته است و زندگى نامه نویسان و مورّخان عصر حاضر از توان علمى، معنوى، اخلاص، فضایل و کمالات استاد شریف قرشى کمتر سخن گفته اند، امّا عشق او به اهل بیت و خدمات فرهنگى اش به جامعه بشریت و امّت اسلامى، در صفحه صفحه آثارگران ارج او موج مى زند.