تالیفات

آیت الله اشکوری تألیفات فقهی و اصولی و دیوان شعری دارد که برخی از آنان به زیور آراسته شده است. تالیفات ایشان عبارت است از:

1 ـ حاشیه بر کفایۀ الاصول

منظومه ی دوره ی علم اصول این کتاب، به صورت خطی موجود است. این منظومه، بیش از دو هزار بیت دارد و در یک صد و پنجاه موضوع است. در سلاست (کلمات روان) و بلاغت و اختصار وانسجام بی نظیر، در نزد اهل علم شاهکاری است.

2 ـ تعلیقه بر کفایۀ الاصول

3 ـ نخبۀ رجال الدین.

دو جلد است. این کتاب از شرح حال همه ی راویان صدر اسلام و عصر ائمه، علیهم ا لسلام، و معرفی شخصیت های آنان از لحاظ صحت و عدم صحت احادیث در نزد دانشمندان است.

4 ـ تعلیقه بر مکاسب شیخ انصاری

5 ـ دیوان آذرکده حسینی.

این کتاب به همت فرزند ارجمندش سید ابوالقاسم اشکوری در انتشارات صهبا رشت به طبع رسیده است. شامل اشعار گوناگون آیت الله اشکوری درباره ی قصائد و مدایح و مراثی حضرات معصومین، علیهم السلام، به دو زبان عربی و فارسی در 212 صفحه تدوین یافته است.

مؤلف از آن جایی که به عربی تسلط کامل داشته است، اشعار عربی بسیار سلیس و زیبایی سروده است که مرحوم حجت الاسلام سید مرتضی کسایی از روضه خوان های مشهور گیلان ـ که علاوه بر دانایی و توانایی در سخن، واجد موهبت الهی حسن صوت بود و اشعار و مراثی و قصائد فارسی و عربی را با تبحر و تسلطی خاص می خواند ـ می گوید: در سال 1308 شمسی در سفر اول بیت الله الحرام که از راه دریای خزر و بندر انزلی صورت می گرفت، چند تن از علمای قم و گیلان، از جمله آقا شیخ عباس قمی (صاحب مفاتیح الجنان) همراه و همسفر بودیم. به قاعده ی مرسوم وامکانات زمان، ناگزیر می بایست صحاری گرم عربستان را با گردونه های بی سقف و راحله، بویژه در شب طی کرد. مُحرم با سایر راهیان قافله که اغلب عرب بودند، در گردونه ای سرباز از مکه به منا که مسافت متنابهی به نظر می رسید، می رفتم. برای تسلط به این محفل و رفع خمودی همسفران، مانع را مفقود و مقتضی را موجود دیدم. گوشه ی احرام را به سرکشیده و در گوشه ای از گردونه با تحریری گیرا و دل چسب قصیده ای عربی از قصائد سروده ی مولانا سید حسن اشکوری را در مدح حضرت ختمی مرتبت، صلی الله علیه وآله، با صوت جلی و رسا شروع به خواندن کردم. در طول مدت نفس ها در سینه ساکت بود و صدا از کسی بلند نمی شد، مگر در مواقعی که تجدید نفس ضرورت داشت، بانگ «احسنت! احسنت!» اعراب در فضا طنین انداز می شد و سکوت را می شکست. پس از ختم قصیده، حضار با پی جویی خاص پرسش کردند: این قصیده غرّا از کدام شاعر برجسته عرب است؟ و خواننده آن از کدام کشورهای عربی است، موقعی که توضیح دادم سرائیده ی آن، ادیبی است عجمی و خواننده آن عجم، باور نمی کردند که عجمی بدین سلاست و بلاغت و شیوایی عربی بسراید...[17]

دیوان آذرکده همراه با یک مقدمه و چند جزوه درباره ی شرح آیت الله اشکوری از بدو تولد تا ارتحال همراه دست نوشته ها، اسناد، اجازات، تصاویر، معرفی زادگاه، اقدامات سیاسی، ...تحت عناوین مختلف، در ابتدا و انتهای کتاب، به قلم فرزندش سید ابوالقاسم اشکوری و نوه اش سید حسن معصومی اشکوری به تفصیل آمده است.[18]