تالیفات
دوره ی کامل تفسیر قرآن کریم به نام خلاصۀ البیان فی تفسیر القرآن
به فارسی روان توسط آن مرحوم املا گردیده و یکی از شاگردان آن مرحوم به نام سید حسین نوایی آن را نوشته است.
این تفسیر تا آخر سوره کهف در سال 1339 هجری شمسی چاپ شد. اکنون در حال تجدید چاپ است. امید است به زودی در 10 مجلد به نحو شایسه ای طبع و در اختیار اصحاب فضل و قرآن دوستان قرار گیرد.
علاوه بر انجام دادن مقدمات چاپ، در مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، در تفاسیر آن مجموعه نیز قرار خواهد گرفت.
حاشیه بر العروة الوثقی که به صورت دست نوشته موجود است.
مباحث الفاظ مرحوم میرزای نایینی که هنوز به زیور طبع آراسته نگشته است.
قسمتی از آخرین دوره ی فقه آخوند خراسانی (ره) در مبحث بیع که به صورت دست نوشته موجود است.
رساله ای در رجعت که ترجمه ی کتاب سیف الامه نراقی است.[20]
رساله ای در علم اخلاق و عرفان.
شرح حال علمای بزرگی است که به حضور حضرت حجت، عجل الله تعالی فرجه الشریف، رسیده اند. آیت الله سید موسی شبیری زنجانی از آن به عظمت نام می برد و آن را اثری ارزشمند می داند. [21]
توضیحی در ارتباط با تفسیر خلاصة البیان
سبک نگارش این تفسیر، شبیه منهج الصادقین است و سبک خود تفسیر روایی و مأثور می ماند. نگاه این تفسیر غالباً به تفاسیر مجمع البیان و صافی است. قبل از املا چند دوره تفسیر قرآن برای اقشار مختلف مردم مشهد توسط آن مرحوم، املا و تصحیح گردیده است. وی هر روز که برای املا و تفسیر، در منزل خود، در اتاقی خاص حاضر می شد. ابتدا غسل می کرد و وضو می گرفت و ادعیه ی خاص می خواند و قرائت قرآن می کرد و بعد برنامه را شروع می کرد.
روش آن مرحوم در تفسیر خلاصة البیان
الف) ترجمه ی آیه مورد نظر
ب) ذکر روایاتی در مورد آیه ی مورد نظر و توضیحی در روایت بیان شده ذیل آیه (جرح و تعدیل راویان سند و بیان مقصود امام، علیه السلام)
ج) بیان نکات ادبی و شان نزول و بیان نظر مفسران
د) بیان نوع سیاق آیه با آیات مرتبط (قبل و بعد) و نتیجه گیری علمی و اخلاقی.
نکاتی قابل توجه در ارتباط با تفسیر خلاصة البیان
مفسّر محترم با حسن سلیقه خود از بحث های زائد و بدون فایده بر کنار بوده و توجه خود را عمدتاً به توضیح و تفسیر آیات صرف کرده است. نکات ادبی به حدی که در توصیف آیه لازم باشد، آورده شده و هر آن چه مرحوم طبرسی در مجمع البیان در ترتیب مطالب ارائه کرده، فروگذار نکرده است. از آن جا که مؤلف محترم دوران صباوت و جوانی خود را در نجف گذرانده، و در املای زبان فارسی روان نبوده، نگارش تفسیر مورد نظر روان نیست. برنامه تفسیر قرآن کریم که در همه سال در جامع گوهرشاد برگزار می شده است و شاید حدود سال های 1340 قمری شروع و تا سال 1380 به جز 7 سال تبعید حدود و سی سال ادامه یافته است و در میان مردم مشهد و فارسی زبانان بوده است. وی تفسیر و توضیح آیات را به فارسی بیان می کرده و بعداً املای آن نیز به همان زبان بوده است. بدین ترتیب برای استفاده ی بهتر، علاوه بر پاورقی ها، فهرست ها و... نیازمند ویراستاری مناسب برای استفاده ی همگان خواهد بود.
برداشت های اخلاقی و گاهی بارقه های عرفانی نشئت گرفته از ذوق عرفانی مؤلف و بیان نکاتی به مناسبت، از طریق سیر و سلوک، بعد دیگری از تفسیر مورد نظر ما است. مؤلف محترم از جمله علمای نجف بوده که به داشتن مشرب عرفانی شناخته شده و در این طریق شاگردانی خاص نیز داشته است. گرچه این تفسیر از جمله تفاسیر عرفانی شمرده نمی شود، ولی از تذکرات و توصیه های اخلاقی و سلوک عرفانی نیز تهی نیست.
بیان مسائل اجتماعی و به طور خاص رفتاری نیز مورد توجه بوده است. نوع روابط مردمان و بیان الگوهای مناسب با استناد به آیات شریف قرآنی و سرگذشت اقوام گذشته و نمونه هایی از قصص قرآنی و ربط و بسط آن، همچنین استفاده از روایات مرتبط با آن، به درستی در ایجاد تحول و ایده های مقبول رفتاری موفق بوده است.