حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
آثار علمى
حاصل بیش از نیم قرن تحصیل، تدریس و تحقیق استاد، به جا گذاردن ده ها جلد کتاب و صدها مقاله و رساله علمى در زمینه هاى مختلف علوم اسلامى است.
کیفیّت تقریر معارف تفسیرى:
سیره راقم سطور در تفسیر، همان است که از خود قرآن کریم بر مى آید. قرآن براى هدایت قاطبه مردم آمده است. هیچ مطلبى در قرآن نیست که افراد متعارف از ادراک آن عاجز باشند گرچه آیاتى در قرآن است نظیر سوره اخلاص و اوائل سوره حدید و ... که اوحدى از عالمان الهى به ادراک آن نائل مى شوند. سرّ جمع دو مطلب مزبور این است که قرآن کریم محتواى عمیق همان آیات را در ظِلّ مَثَل، در پرتو تشبیه و داستان، تنزّل داده و در دسترس فهم همگان قرار مى دهد. لذا همان طورى که محقّق طوسى(رضی الله عنه) در شرح اشارات و تنبیهات بوعلى(رضی الله عنه) به جناب فخر رازى توصیه مى نماید که نگارش باید داراى دو شرط محورى باشد: 1) قابل فهم عوام 2) مورد پذیرش خواص، تفسیر اینجانب به زبان فارسى رائج توأم با تنزّل تمثیلى و پرهیز از استعمال اصطلاح یا ابتناء بر مسائل رشته هاى دیگر و با تحرّز از خلاف برهان و عرفان گفتن، عرضه مى شود که امید است به نوبه خود المیزان فارسى باشد نه فارسى المیزان، و المیزان پایان قرن حاضر باشد نه المیزان وسط قرن حاضر. البته از وعده لطیفانه الهى دور نیست.