حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
آثار مکتوب
ابن ابى عقیل، در راستاى نشر، کتابهاى متعددى در فقه و کلام و اثبات امامت امامان شیعه نوشت. از سخن نجاشى بر مى آید که او کتابهاى زیادى نوشته است، ولى از میان آنها فقط دو اثر او در جامعه شیعه انتشار یافته است.
1 - المستمسک بحبل آل الرسول(علیهم السلام): اثرى فقهى و استدلالى است و در روزگار مصنّف نشر پیدا کرد. این کتاب نزد ابو العباس نجاشى و شیخ مفید و شیخ طوسى و در دسترس آنان بود، حتى ابن ادریس نویسنده السرائر (متوفاى 598ق) مى نویسد: این کتاب که اثر بسیار جالب و ارزنده اى است، نزد من هست.[21]
همین کتاب نزد شیعیان و پیروان اهل بیت معروف بوده است.
2 - الکرّ و الفرّ: این اثر بُعد کلامى دارد و براى اثبات امامت و خلافت بلافصل حضرت امیر المؤمنین على(علیه السلام) و سایر امامان معصوم نوشته شده است. نجاشى مى گوید:
«این کتاب بسیار عالى و ملیح و مورد پسند است. تمام مسائل مورد اختلاف بین شیعه و اهل سنت را بگونه جالب روشن ساخته و مورد بررسى و پژوهش قرار داده، من این کتاب را نزد استادم شیخ مفید قرائت کردم و او گوش فرا مى داد.»[22]
این دو اثر تا اواخر سده ششم و نزد عالمان شیعى بود، ولى امروزه خبرى از آن ها نیست.