حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
شاگردان
این فقیه بزرگ و سیاستمدار شایسته، شاگردان بزرگى را به عالم اسلام تقدیم نمود که برخى از آن ها عبارتند از:
1. محقّق خوانسارى([30]) (1099 ـ 1019هـ .ق.)
وى حسین بن جمال الدّین محمّد خوانسارى، شوهر خواهر محقّق سبزوارى است.
و تألیفات بسیارى دارد و از شاگردان برجسته محقّق سبزوارى است.
2. سیّد عبدالحسین حسینى خاتون آبادى([31])(1105 ـ 1039 هـ .ق.)
وى چهل سال، اکثر اوقات خود را در کنار محقّق سبزوارى سپرى نمود و در بعضى از سفرها همراه او بود. و از استادش اجازه نقل حدیث دریافت کرده است. کتاب «وقایع السنین و الاعوام» از آثار اوست.
3. ملاّمحمّد بن عبدالفتاح تنکابنى مشهور به سراب([32]) (متوفّاى 1124 هـ .ق.)
محقّق سبزوارى در سال (1081 هـ .ق.) به وى اجازه نقل روایت داده است. سراب داراى آثار فراوانى است که از جمله آن ها: حجیّت اجماع و خبر واحد، رساله اى در اصول دین و عقاید، «سفینة النّجاة»، رساله اى در نماز جمعه، «ضیاء القلب» و «غنیة المتعبد» است.
4. میر محمّدصالح خاتون آبادى([33])
وى فرزند عبدالواسع خاتون آبادى اصفهانى و داماد علاّمه مجلسى است. در سال (1058هـ .ق.) متولّد شده است. آثار او عبارتند از: حدائق المقرّبین، شرح من لا یحضره الفقیه، الانوار المشرقیة و حدائق الجنان. وى در سال (1098 هـ .ق.) به دیار باقى شتافت.
5. محمّد شفیع بن فرج گیلانى([34])
محقّق سبزوارى در سال (1085 هـ .ق.) به وى اجازه نقل حدیث داده است. کتاب البداء از آثار او است.
6. میرزا عبدالله افندى اصفهانى([35])
وى صاحب کتاب ریاض العلماء و حیاض الفضلاء است.
7. محمّدصالح بیابانکى([36]).
محقّق سبزوارى در سال (1074 هـ .ق.) به وى اجازه نقل حدیث داده است.
8. عبدالله اردبیلى([37])