حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
تدریس
شیخ بعد از رسیدن به مقام اجتهاد و بعد از وفات استادش سید یزدی شروع به تدریس خارج فقه و اصول کرد[11].
شاگردان[12]
1 ـ شیخ محمدرضا مظفر(متوفای 1383 قمری)[13]
2 ـ شیخ محمدحسین مظفر(متوفای 1381 قمری)
3ـ آیت الله سید محمدصادق بحرالعلوم (متوفای 1399 قمری)[14]
4 ـ شیخ محمدطاهر آل راضی(متوفای 1400 قمری)، مؤلف کتاب بدایۀ الوصول فی شرح کفایۀ الاصول. او از شاگردان نزدیک مظفر بود و در ابتدای کتاب دلائل الصدق زندگی و خصوصیات و ویژگی های اخلاقی استاد خود را بیان کرده است.
5 ـ شیخ محمدرضا شبیبی
او یکی از رجال علمی و سیاسی عراق بود که زمانی وزیر معارف عراق و در زمانی ریاست مجلس نمایندگان و مجلس اعیان را بر عهده داشت[15].
6 ـ شیخ محمدطه حویزی شاعرو فقیه و لغوی و از اساتید حوزه ی علمیه ی نجف[16].
7 ـ محمد جواد حکامی
8 ـ شیخ قاسم بن حسن آل محیی الدین. شاعر و عالم و صاحب کتابی در عروض و قافیه با نام امانی الخلیل فی عروض الخلیل[17]
9 ـ عبدالکاظم الغبّان
سید باقر بن علی الشخص. از شاگردان مرحوم مظفر و سید محمود شاهرودی (1394 قمری) و از اساتید حوزه ی علمیّه ی نجف[18]