حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
تدریس و تهذیب در قم
سال 1329ق قم پذیراى وجود حاج میرزا جواد آقا شد در آن ایّام این شهر از حداقل امکانات محروم بود، جمعیتى اندک داشت و هنوز حوزه علمیّه مقدّس و پر برکتشان تأسیس نشده بود
این عارف فرزانه اندکى پس از ورود، به در خواست برخى از افراد پارسا، جلسات درس و محافل اخلاق بپا کرد
درس «فقه» که متن آن مفاتیح فیض کاشانى بود و در پى آن درس «اخلاق و عرفان» براى عموم مردم که در مدرسه فیضیه تشکیل مى شد درس دیگرى براى بعضى از خواص در منزل حاج میرزا بر قرار مى شد که اخلاق و عرفان موضوع آن بود علاوه بر این، نماز جماعت در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت معصومه (علیها السلام) نیز از سوى ایشان اقامه مى گردیدکه امام خمینى و آیت الله بهاءالدینى از جمله افرادى بودند که در نماز حاج میرزا جواد آقا شرکت مى کردند
تابناکى سالهاى حضور این شخصیت علمى عرفانى، زمینه ساز هجرت بسیارى از علما و بزرگان به سوى این خطه گردید در آن ایّام عوام و خواص از سرو سبز وجود ایشان بهره هاى وافر مى بردند و منزل وى دارالشفاى روان مردم زجر دیده و مصیبت زده بود لطافت سخنان این فرزانه سخت کوش در مناسبتهاى مختلف، امواج مردم را لبریز از شادى و نشاط در ایّام عید و سرور معصومین(علیهم السلام) مى نمود و جرعه هاى معرفت بسیارى در ایّام رحلت و عزا در کام وجود آنان سرازیر مى کرد
گویا تقدیر چنین بود که پاکى و قداست در حوزه علمیّه قم به دست چنین وارسته اى پاک، پى ریزى شود تا دهه اى بعد، پاى همّت و تلاش به وسیله حاج شیخ عبدالکریم حائرى به میان گذارده شده و حوزه علمیّه قم، قامت سبز خود را برافرازد
آنان که با حالات ملکوتى و عبادى این فرزانه عارف آشنا بودند ایشان را از بکّائون([4])مى شمردند عبدى صالح که سه ماه رجب، شعبان و رمضان را پى در پى روزه مى گرفت و در قنوت نمازهاى نافله این بیت حافظ را مکرر مى خواند :
ما را ز جام باده گلگون خراب کن *** زان پیشتر که عالم فانى شود خراب([5])