فعالیّت هاى سیاسى و انقلابى^([82])

هم زمان با اوج گیرى قیام امام خمینى علیه حکومت جور، شاه تضییقات فراوانى براى وى پیش آورد و سرانجام ایشان را بازداشت کرد. آیت الله سبحانى در این میان از جمله کسانى بود که نامه اى با عنوان «نامه جمعى از فضلا و مدرّسین حوزه علمیه قم به هیئت دولت درباره بازداشت امام و جمعى از علما» امضا کرد. در قسمتى از این نامه آمده بود:

«از همین حوزه است که گویندگان و وعاظ محترم در مواقع مقتضى به نقاط مختلف ایران رفته و بدون اینکه بارى به دوش مملکت باشند و بودجه هاى سنگین دولت به مصرف حقوق آن ها برسد، مردم را از رفتار زشت و دزدى و رشوه خوارى و خیانت که سرچشمه همه فسادهاست نهى و به درستى و پاکى و صحت عمل و حمایت از بیچارگان و ستمدیدگان وا مى دارند. تاریخ ایران و مخصوصاً حوادث اخیر به خوبى نشان مى دهد که روحانیت ایران و مخصوصاً حوزه علمیه قم چه نقش مهمّى در حفظ استقلال کشور داشت و در تمام مواقعى که نیروهاى مملکت دچار تزلزل و ضعف شده بود، روحانیت با تمام قوا در برابر بیگانگان ایستاده، در مواقعى که بسیارى از مأمورین خائن و عدّه اى از فئودال هاى بزرگ با ایجاد نارضایتى ها قهراً عامل نشر کمونیسم بودند، نیروى روحانیت یگانه حافظ مملکت بود... متأسفانه به همه سوابق و خدمات نامبرده، دولت ایران وضع حوزه علمیه قم را متزلزل و پس از چند حمله بالاخره مرجع عالیقدر شیعه، حضرت آیت الله خمینى ادام الله ظله را به جرم دفاع از دین و آزادى بازداشت نموده و احساسات ملّت مسلمان ایران را برانگیخت و به دنبال آن مسلمانان ایران با اعتصاب هاى بى سابقه و تظاهرات کم نظیر و فرستادن هزاران طومار و تلگراف آزادى معظم له و تأمین هدف هاى روحانیت را خواستار شدند. حوزه علمیّه قم از بازداشت حضرت آیت الله خمینى مدّ ظلّه سخت ناراحت و چند هزار طلاّب در نگرانى شدیدى به سر مى برند و به دولت اخطار مى کنند که هر چه زودتر باید رفع مزاحمت از معظم له بشود».^([83])

علاوه بر این، وى از امضا کنندگان نامه اى به منصور، نخست وزیر وقت در اسفند 1342 بود که طى آن به ادامه زندانى شدن امام و جمعى از علما اعتراض شد.^([84]) بعد همچنین حضور وى در جریانات مربوط به انتقال امام از ترکیه به نجف اشرف را مى توان در متن تلگرام فضلا در حمایت از امام که وى آن را امضا کرد یافت.^([85])تسلیت به امام در پى شهادت حاج آقا مصطفى^([86]) امضاى نامه خطاب به شهید صدوقى درباره فجایع سفر یزد^([87]) هم از دیگر نشانه هاى حضور وى در صحنه انقلاب است