حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
در عرصه فرهنگ
1 ـ پیمان مقدس: جرجى زیدان، تاریخ نویس معروف (متوفاى: 1914 م) در کتاب (تاریخ آداب اللغة العربیه) که در چهار جلد منتشر شد، نوشت: شیعه طایفه اى کوچک بود که آثار قابل اعتنایى نداشت و اکنون شیعه اى در دنیا وجود ندارد.» وقتى این خبر به سید حسن صدر رسید، با شیخ آقا بزرگ تهرانى و محمّد حسین کاشف الغطاء هم پیمان شد تا به معرّفى شیعه بپردازد. علاّمه سید حسن صدر درباره فعالیت هاى علمى شیعه و نقش آنان در تأسیس و تکمیل علوم اسلامى تحقیق کرد و کتاب معروف خود به نام تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، را تألیف کرد، که در سال 1370 هـ . ق. در 445 صفحه به چاپ رسید. شیخ آقا بزرگ تهرانى با تألیف الذریعة الى تصانیف الشیعه در 29 جلد به معرفى آثار و تألیفات شیعه در علوم مختلف پرداخت. علاّمه شیخ محمّد حسین کاشف الغطاء نیز نقدى بر تاریخ آداب اللغة العربیه نوشت.([12])
2 ـ غیرت دینى: فعالیت هاى فرهنگى وهابیّت روز به روز گسترش مى یافت. علاّمه سید حسن صدر براى دفع این فتنه، کتابى تحت عنوان «رسالة الشریفه فى الردّ على فتاوى الوهابین» نگاشت.([13])
3 ـ گنجینه جاویدان: کتابخانه اى ماندگار، علاّمه سید حسن صدر علاقه بسیار شدیدى به خرید و جمع آورى کتاب داشت. این علاقه به قدرى شدید بود که براى خرید یک کتاب از هزینه هاى ضرورى زندگى چشم پوشى مى کرد. وى کتاب هاى قدیمى و خطى را جمع آورى مى کرد و اگر کتابى بدون نام مؤلف بود، آن قدر تحقیق و تفحص مى کرد تا نویسنده را بشناسد. اکنون کتابخانه اش شامل بیش از 1000 جلد کتاب نفیس است.([14])
نویسنده پرتلاش، علامه سید شرف الدین مى گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم که وى در ایّام جوانى شب ها را (معمولا) براى مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمى شناخته. خودم نیز مشاهده کردم او در سال هاى پیرى، شب و روز در کتابخانه اش قلم به دست راست و کاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت مى گویم که آن بزرگوار یک چهارم عمرش را خوابید و باقى عمرش را بیدار بود بر عکس عموم مردم که فقط یک چهارم عمرشان را بیدارند.([15])