حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
خدمات اجتماعى
آقا سیّد ابوالحسن مولانا از عالمان کم نظیرى بود که در دیار خود منشأ خدمات فراوان اجتماعى گردید. او از هر فرصتى براى خدمت رسانى به مردم و گسترش فرهنگ دستگیرى از محرومان اقتصادى و فرهنگى استقبال مى کرد که در این جا به دو نمونه اشاره مى شود:
1. تأسیس بنیاد فرهنگى و خیریه نیمه شعبان
این بنیاد، در سال 1367ش. به دنبال پایان هشت سال دفاع مقدّس و هدایت نیروهاى مؤمن، براى خدمت رسانى و تمرکز نیروها در جبهه هاى فرهنگى و اقتصادى تأسیس گردید. آیت الله مولانا که از سیاستگذاران این مؤسسه بود، با تمام توان در تشویق، ترغیب و پشتیبانى این نیروها و فعالیّت هاى آنان تلاش مى نمود. فعالیّت هاى این مؤسسه عبارتند از: 1. برگزارى همه ساله جشن هاى نیمه شعبان، مراسم عزادارى ایّام فاطمیه دوم و زیارت عاشورا. 2. ایجاد انتشارات نور ولایت با چاپ ده ها جلد کتاب مفید و سودمند. 3. تأمین نیازهاى بیش از 150 خانوار آبرومند و نیازمند شهر. 4. گشایش صندوق قرض الحسنه حضرت قائم (عج) و اعطاى وام هاى دراز مدت و کوتاه مدت به نیازمندان 5. طرح مطالعاتى و تحقیقاتى غدیر، در راستاى جذب نیروهاى مستعد و متعهد فرهنگى ـ مذهبى. 6. میثاق با یاران شهید، با هدف ارتباط با گلگون کفنان هشت سال دفاع مقدّس. 7. نشر سالانه ویژه نامه نیمه شعبان که تا حال 8 جلد از آن با مقالات علمى استادان حوزه و دانشگاه در موضوع مهدویت منتشر شده است. برگزارى مسابقات، ارتباط با مراکز علمى و مذهبى و شخصیت هاى دینى کشور، تأسیس کتابخانه تخصصى مهدویت، برگزارى جلسات گفتار ماه و تولید محصولات صوتى و تصویرى در همین راستا، از دیگر فعالیّت هاى بنیاد فرهنگى و خیریه نیمه شعبان تبریز مى باشند.[14]
2. احیاى مسجد استاد و شاگرد[15]
این مسجد بزرگ و قدیمى که حدود چهل سال متروک مانده بود، در سال 1380ق. با همّت آیت الله مولانا و کمک مالى یکى از تجار خیّر تبریزى ـ آقاى دریانى ـ بازسازى شد و به یکى از مهمترین کانون هاى تبلیغى معارف اهل بیت(علیهم السلام)تبدیل گردید. جوانان مؤمن و عالم دوست شهر و تشنگان علم و معرفت، همه روزه در هنگام نمازهاى ظهر، عصر، مغرب و عشا براى بهره گیرى از وجود آن معلم اخلاق و اسوه تقوا از نقاط مختلف به آنجا شتافته، روح تشنه خود را از جرعه هاى معنوى سیراب مى نمودند. در آن مسجد، علاوه بر دیدارها و ملاقات هاى آیت الله مولانا، اجراى مراسم مختلف به مناسبت هاى گوناگون، دعوت از سخنرانان برجسته و موفق کشور و سایر برنامه هاى معنوى و اجتماعى و خیریه، تحت نظر وى انجام مى پذیرفت. برنامه هاى مسجد استاد و شاگرد، آن چنان اهمیت داشت که هر کسى شیداى قرآن و اهل بیت و عالمان دین بود، اوّل به آن جا مى رفت. آیت الله مولانا با پشتکار و اراده اى خلل ناپذیر، نزدیک به نیم قرن (از سال 1380 تا هنگام رحلت) آن مسجد را به نحو شایسته اى اداره کرد.