حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
حضور در جبهه نبرد
با آغاز جهگ جهانى اول در سال (1914 م) و با اعلان جنگ دولت هاى متفقین علیه دولت عثمانى، نیروهاى متجاوز انگلیسى، بندر فاو ـ در جنوب عراق ـ و شهر بصره را اشغال کردند و تصمیم گرفتند به طرف شهرهاى دیگر عراق پیشروى کنند. دولت عثمانى که خود را در برابر نیروهاى خارجى ناتوان مى دید، دست به دامان علما و مراجع تقلید شد. مراجع نجف و حوزه هاى علمیه با تلگراف و نامه هاى مختلفى از جمله آیت الله شیخ باقر به مراجع بزرگوار شیخ الشریعه اصفهانى، شیخ محمدجواد حولاوى، محمد تقى شیرازى و...[20] آنان در جریان تجاوز قرار گرفتند و مردم را به دفاع فرا خواندند و فتاوى متعددى براى جهاد صادر کردند. حتى بعضى علما و مراجع املاک شخصى خود را رهن گذاردند تا ودیعه حاصل از آن را صرف جهاد و مجاهدان کنند که مى توان به آیت الله محمد سعید حبوبى (1266 ـ 1332ق) اشاره کرد.[21]
به این ترتیب مردم به نداى مراجع لبیک گفتند و هزاران مجاهد و بسیجى داوطلب همراه با علماى بزرگ عازم جبهه هاى نبرد شدند. نیروهاى نظامى عثمانى در سه جبهه مهم مستقر شده بودندجبهه مرکزى قرنه، جبهه شعیبه و منطقه اهواز. علما نیز در سه جبهه رهبرى را به عهده گرفتند. در قرنه آیت الله شیخ الشریعه و آیت الله مصطفى کاشانى، در منطقه اهواز آیت الله مهدى خالصى و... و در شعیبه آیت الله حبوبى و شیخ باقر حیدر عهده دار هدایت سپاه اسلام شدند. علما در مسیر حرکت مردم را به جهاد تشویق مى کردند، به گونه اى که شمار داوطلبان را در جبهه شعیبه حداقل ده هزار بسیجى تخمین زده اند. آنان در کنار آیت الله شیخ باقر حیدر قرار گرفتند و در نبرد با نظامیان انگلیسى بیش از هزار نفر به هلاکت رسیدند.
آیت الله شیخ باقر بیش از ده هزار رزمنده را آماده کرد و خود نیز در میان عشایر و قبایل منطقه در جبهه حضور پیدا کرد و با رسیدن جواب تلگرف هاى علماى نجف به اهالى منطقه حکم جهاد و دفاع داد تا از مرزهاى اسلامى دفاع کنند. نکته مهم این که تأمین آذوقه و تجهیزات جنگى منطقه به عهده این مجاهد سرافراز بود. در این میان شاید به دلیل تلاش فراوان و رنج بسیار و شاید به دلیل توطئه دشمن آیت الله شیخ باقر مریض شد و رزمندگان دور فرمانده خود را گرفتند. از طرفى فرمانده عثمانى سلیمان عسگرى بک در منطقه هم خودکشى کرد. با مریضى فقیه فرزانه میان رزمندان تشتت پیدا شد و مجاهدان شیخ را در سر راه خود به سوق الشیوخ رساندند.[22]