حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
16 فروردین 1398, 17:9
مرحوم حاج ملا محمّد شفیع فرزند حاج ملا علی عسکر ارسنجانی[1]
از شعراء قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردهم هجری است، خط نسخ را خوش مینوشت ـ فرصت در آثار عجم مینویسد «شهدالله که پس از مرحوم میرزا احمد نی ریزی خط مذکور را احدی بیانه مشارالیه ننوشته است، قولی که جملگی برانند، الحال اکثر بکتابت قرآن مجید و فرقان حمید اشتغال دارد، و در سرودن اشعار خاصه غزل صاحب طبع سلیم و ذوق مستقیم است»
از او است:
در سال هزار و سیصد و سی و سه در ارسنجان وفات یافت.
[1] ـ ارسنجان: Arsenjan= قصبهایست از دهستان توابع ارسنجان بخش زرقان شهرستان شیراز ـ در صدو هشت کیلومتری شمال خاوری زرقان و بیست و چهار کیلومتری خاور شوسه شیراز باصفهان واقع شده ـ قصبه مزبور در جلگه است و هوایش معتدل و مالاریائی و دارای پنجهزار نفر سکنه، مذهب اهالی شیعه دوازده امامی ـ زبانشان فارسی است آبش از قنات ـ محصولش غله ـ حبوب ـ چغندرـ میوهـ شغل اهالی زراعت و باغداری صنعتشان: قالی بافی و گیوه دوزی.
راه فرعی بکین و خفرک دارد ـ دو دبستان ـ یک درمانگاه ـ یک پاسگاه ژاندارمری دارد.
نگارنده گوید: در قصبة مزبور درخت انار بسیار خوب بعمل میآید و انارش که بیشتر در شیراز مصرف میشود و ممتاز است.