حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
16 فروردین 1398, 21:46
مرحوم میرزا ابراهیم بن محمد علی مجتهد شیرازی معروف به محلاتی.
از فقهاء و مجتهدین جامع الشرایط معاصر و از شاگردان مجدد شیرازی بود که تقریرات استاد را که کلاً در فقه و اصول میبود مینوشت و در سال 1315 بشیراز رفت و اهالی از او استقبال شایان کردند و سالهای طولانی در آن شهر ملجاء و مرجع ناس و منشاء زهد و تقوی و امور خیریه بود.
تألیفاتش: 1ـ حاشیه بر مبحث استصحاب از رسائل شیخ مرتضی انصاری
2ـ رساله در رد حاج محمد کریمخان کرمانی.
در 24 صفر سال هزارو سیصد و سی شش بعالم باقی شتافت[1] و مرحومان فرصت و شعاع الملک و فصیح الزمان و سائر شعراء آن زمان فارس برای او مرثیه گفتند که از هر کدام بیتی را که شامل تاریخ است نقل میکنیم:
فرصت ملمعی در رثاء او گفته است که بیت آخر چنین است و تمام آن در ترجمه فرصت خواهد آمد:
دوباره سال وفاتش بفارسی گفتا بهشت آمده الحق مقام ابراهیم 1336
شعاع الملک گفته: از وفات ابراهیم کعبه با حرم گرید 1336
و باز شعاع میگوید: بی مقام شد کعبه از وفات ابراهیم 1336
فصیح الزمان فسائی گفته: روان بپیش محمد علی شد ابراهیم 1336
[1] ـ نقل بمعنی از اعلام الشیعه.