حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
17 فروردین 1398, 12:30
مولانا ابو اسحق احمد حلاج مشهور به «بسحاق اطعمه».
از دانشندان و شعراء قرن هشتم و اوائل قرن نهم هجری و از معاصرین شاه نعت الله ولی و خواجه حافظ و شاه داعی الی الله شیرازی و از سر سپردگان شاه نعمة الله بود، شعر را نیکو میسرود و طبعی شوخ داشت و بسیاری از اشعار شاه نعمة الله و خواجه حافظ و سلمان ساوجی و خواجوی کرمانی و سایرین را برای وصف اطعمه و اشربه تضمین کرده است و دیوانش مکرر در اسلامبول و طهران چاپ شده، و از همه بهتر و صحیحتر چاپ اسلامبول است که میرزا حبیب شاعر و ادیب اصفهانی در سال 1303 چاپ کرده است.
گویند وقتی شاه نعمة الله از او گله میکند که «چرا ابیاتی را که من در عرفان و شناسائی حقتعالی گفتهام تو آنرا در وصف خوردنیها تضمین میکنی» جواب میدهد چون من عارف نیستم که: از (الله) گویم ناچار از نعمة الله میگویم:
وفاتش بسال هشتصد و بیست و هفت در شیراز وقوع یافته و بنا بر مشهور در چهل تنان شیراز مدفون گشته است. از او است:
وله ایضاً
وله
شاه نعمة الله فرموده:
ابواسحق آنرا تضمین کرده و گوید:
همچنین ابیات خواجه شیراز را تضمین کرده گوید:
سلمان ساوجی گوید:
ابواسحق در جواب او گوید:
شیخ سعدی گوید:
در جواب گوید:
شیخ فرید الدین عطار گوید:
مولانا محمد جوهری گوید:
عراقی گوید:
عماد فقیه کرمانی گوید:
در جواب شیخ سعدی گوید:
رباعیات:
مفردات:
در جواب حکیم سنائی گوید: