حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
17 فروردین 1398, 14:52
شیخ ابو عبدالله حسین بن احمد شافعی صوفی شیرازی معروف به «بیطار» از علماء و فقهاء صوفی مشرب قرن چهارم هجری است، از شیراز به عراق عرب و حجاز رفت و فقه و حدیث و ادبیات عرب و تفسیر و تصوف و طب و سایر علوم متداوله عصر خود را بوجه احسن آموخت، و در علم قراءت کتابی نوشت و در خدمت ابو سلیمان داود بن علی بن خلف اصفهانی (متوفی 270) موسس طریقة داودیه از مذاهب سنت و جماعت بکار فقاهت پرداخت، و پس از چندی مذهب داودی را ترک گفت و بمذهب شافعی گروید.
شیخ ابوالحسن علی دیلمی (متوفی 371) در کتاب خود که بمشیخة فارس موسوم است مینویسد:
در سفر و حضر مردی مانند ابن عبدالله الحسین مؤدب نیافتم و او در خلوت و جلوت ابن تأدب را داشت.
و از ابو حیان توحیدی شنیدم که گفت: با صاحب ترجمه بجامع اهواز رفتم و ابو احمد جصاص از او مسالهای در خوبی پرسید، و ابو عبدالله باندازه بیست ورق باو جواب داد که باعث حیرت شد و هیچوقت ندیده بودم که کس باین خوبی در «خوبی» سخن رانده باشد»
بیاط از مشایخ ابو عبدالله شیخ کبیر بود، و در محضر وی با مردم سخن میگفت و شبها را نمیخوابید و اغلب تا بامداد بیدار میماند تا بنمازش میخواندند.
گویند یکی از بزرگان کشوری را مرضی عارض شد و ابو عبدالله او را دعا گفت و شفا یافت و چون شیخ کبیر او را بدید گفت: ابو عبدالله از کی بیطار (دام پزشک) شدهای؟ باینمناسبت به بیطار شهرت یافت.
در شب بیست و هفتم ماه رمضان سال سیصد و شصت و سه روح پر فتوحش از این تیره خاکدان بروضة رضوان پرواز کرد و در خانقاهی که بنامش شهرت داشت در شیراز مدفون گشت.[1]
[1] ـ شدالازار