حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
22 تیر 1398, 12:22
مرحوم میرزا شکر الله طبیب فرزند عبدالله جهرمی
صاحب کتاب «شهرستان جهرم» مینویسد: بتأسی از پدران خود که همه طبیب بودهاند بشغل طبابت اشتغال داشته است، در آغاز جوانی برای تکمیل تحصیلات طبی بشیراز مسافرت نمود و با مرحوم دکتر محمد علی دانشور نزد مرحوم دکتر حیدر میرزا و دکتر کاربادامه تحصیل پرداخته و در مریضخانه خیریه حیدریه فارس بکار آموزی اشتغال داشته است، مرحوم حاذق علاوه بر طبابت در ادبیات عربی و فارسی و علوم متداوله زمان دست داشته و قریحه سرشاری در سرودن انواع شعر از غزل و قصیده و قطعه و مثنوی داشته است،
هم او مینویسد: با آنکه شغل اصلی وی طبابت بوده نه تنها از فقراء حق العلاج نمیگرفته بلکه تا آنجا که مقدور داشته کمک مالی برای تهیه غذا و دوا بآنان میکرده است.
تألیفاتش: 1ـ تجوید قرآن با ذکر موارد اختلاف قراء سبعه 2ـ دیوان اشعار 3ـ رساله در علوم فیزیک و شیمی 4ـ رساله در فن عروض و بدیع 5ـ یادداشتهای مختلف
حاذق در ماه صفر هزار و سیصد وسی و هفت بمرض انفلوانزا وفات یافت و در بقعة امامزاده اسمعیل واقع در محلة صحرا مدفون شد از او است:
از خویش پرستی همه دان هیچمدان شد وز ترک خودی هیچ مدانی همدان شد
آن بود عزاریل که ابلیش لعین گشت وین طائر فر بود که فخر همدان شد
خطاب بمولی صدرا حکیم شیرازی
صدرا جاهت گرفته باج از گردون داده بفضیلت خراج افلاطون
در حلقة تحقیق نیامد چون تو یک سر ز گریبان طبیعت بیرون