مرحوم حاج سید نور الدین مجتهد حسینی هاشمی شیرازی فرزند مرحوم میرزا ابوطالب مجتهد فرزند محمد هاشم حسینی

از مجتهدین و دانشمندان و خطباء و نویسندگان روشن بین  روشن فکر معاصر است، مقدمات و فقه و اصول را در شیراز تحصیل کرد و برای تکمیل تحصیلات دینی بعراق عرب رفت و مدتی در نجف اشرف باستکمال پرداخت و مرحومان سید محمد کاظم طباطبائی یزدی و شریعت اصفهانی و میرزا محمد تقی مجتهد شیرازی که از مجتهدین طراز اول آنزمان بودند اجتهاد او را تصدیق کردند

در سال 1342 که پدر بزرگوارش در شیراز وفات یافت، صاحب ترجمه به شیراز برگشتف و نگارنده انی اوراق در بدو ورود سعادت صحبت ایشان را درک کرد و در مسجد وکیل برای استماع مواعظ آنمرحوم حضور مییافت ـ و در مسافرتهائی که بطهران میکرد نیز خدمتش میرسید و اظهار لطف بی پایان میفرمود ـ این مرد بزرگ علاوه بر داشتن مقام رفیع اجتهاد بزبانهای انگلیسی و فرانسه آشنا بود و در امور اجتماعی و حکمت عملی نیز ید طولی داشت و در شیراز برای خدمت بهمشهریان خود حزب و جمعیتی بنام «حزب نور» تاسیس کرد که دارای چند روزنامه بود و بسیاری از اهالی شیراز در آن حزب عضو بودند و خدماتی انجام میدادند منجمله در مرض آنفلوانزا و حصبة عمومی که در شیراز وقوع یافت بوسیلة مؤسسه خیریه بیماران فقیر که تحت نظر ایشان شتکیل یافته بود جان عده زیادی را از مرگ نجات بخشید و بنا بر مندرجات «سالنامه برادران» طبق احصائیه متجاوز از نه هزار نفر مریض بی بضاعت با گواهی طبیب از مرض حصبه شفا داده شدند ـ

مرحوم سید نور الدین شخصاً تا نیمه‌های شب باتفاق یکنفر طبیب در تمام شهر شیراز گردش میکرد و بر بالین مبتلایان حاضر میشد و بمعالجه و دادن غذا و دوا به آنها اقدام میکرد .

اینگونه مساعدت و فداکاری نسبت بمردم از آنمرحوم بسیار دیده شده که شرح یک آنها موجب اطناب کلام میشود، همینقدر میگوئیم که این مرد دانشمند در تمام عمر چنانکه شایسته نایب امام است به وظایف دینی و وطنی خود از حیث راهنمائی و کمک بخلق و تقویت دولت و حفظ استقلال و امنیت کشور عمل کرد و همواره آیة شرییفة «ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظة الحسنة و جادلهم بالتی هی احسن» را در نظر داشت و بد آن عمل میکرد ـ و در حقیقت تمام عمر شریف را صرف خدمت بنوع و جهاد با بیدینان و گمراهان و مفسدین و ریاکاران و گندم نمایان جو فروش کرد تا در بهمن ماه سال هزارو سیصد و سی و پنج شمسی (مطابق ماه رجب 1376) که از این دنیای فانی بمرض سکته قلبی چشم فرو بست و بحکم آیة شریفه «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیة مرضیه» لبیک حق را اجابت گفت و از جام وصل جانان سیراب و کامیبا شد ـ رحمة الله علیه رحمة واسعه.

صاحب ترجمه با آنکه اوقات شبانه روزی خود را وقف درس و بحث و خدمت عامه کرده بود، باز دست از تألیفات مفیده نکشیده و در این راه نیز توفیق یافته و قرب سی جلد کتاب تألیف کرده است که اسامی آنهائیکه در نظر است ذیلا مینگاریم:

1ـ اسلام و جهان امروز 2ـ اصل الاصول (در دو مجلد) 3ـ تفسیر قرآن مجید 4ـ حاشیه بر عروة الوثقی 5ـ حکت الهی 6ـ سیاست اسلام 7ـ علم خطابه و منبر 8ـ علم رجال و درایه 9ـ علم کلام 10 ـ مثنوی 11 ـ نقاشی و غیر اینها

ابیات ذیل را آقای احمد حشمت زاده شاعر معاصر در رثاء او سروده است:

فغان که سید و سالار شرع نور الدین              که جز برادر او را بدهر نیست قرین

یگانه مهر درخشان چرخ فضل که بود                        ببحر تقوی دری گران بها و ثمین

بدش فصاحب سبحان و حکمت لقمان                        چو این مقله جهانگیر با خط شیرین

بزهد زاده ادهم بعلم علامه                          چو بو علی همه با فکر بکر و رای متین

فقیه و مجته و سیس و علیم و بصیر              ملک خصال و نکو خوی و با وقار و امین

برفت ناگه از این دهر بی ثبات برون              مکان نمود بعزت بطرف خلد برین

چو نور دین ز جهان رفت لاجرم رو کن                      بسوی ثانی او در زمانه صدر الدین [1]

بیا و نکهت جان بخش گل بجوز گلاب                      کنون که دست اجل شد ز باغ جان گلچین

نخست تسلیت از جان و دول بگوی و سپس    ببین معاینه استاد علم و حق و یقین

که نور دین ز میان رفت و صدر دین او را                    بدین و دانش  و تقوی شده است جای گزین

خداش حفظ کند از سوانح ایام                                  که بر مقام برادر شده است جای نشین

پی سلامتی صدر دین و دانش و زهد             چو من دعا بنمودم ـ فرشته گفت آمین

بشمسی و قمری سال و ماه تاریخش             بگفت: احمد دلخسته با دلی غمگین

چو پنج گشت فزون بر هزار و سیصد وسی                   بماه بهمن شد نور دین بخلد برین

هزار و سیصد و هفتاد و شش بماه رجب

ز دیده گشت نهان نور دین بزیر زمین

[1] ـ مراد آقای سید صدر الدین مجتهد حسینی هاشمی شیرازی برادر کهتر صاحب ترجمه است که بلافاصله ترجمه‌اش خواهد آمد.