حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 تیر 1398, 13:29
مرحوم سید محمد رضا بن سید اسمعیل بن سید ابراهیم بن صالح موسوی شیرازی ثم طهرانی.
سادات شیرازی در طهران معروف هستند و بیشتر آنها خطیب بودهاند. اما سید محمد رضا صاحب ترجمه شهرتی بسزا داشته است و در سال 1223 در فارس متولد شده و باصفهان رفته است و خدمت شیخ محمد تقی صاحب «حاشیه المعالم» (متوفی 1248) رسیده و شاگرد او شده است. تهمچنین در محضر درس حاج محمد ابراهیم کلباسی صاحب «اشارات» (متوفی 1262) تحصیل کرده است و سپس بکربلا رفته و مدتی در آن شهر مقدس بوده تا اینکه خوابهائی میبیند و میفهمد که آموختن دانش بکثرت علم نیست بلکه موهبتی است الهی و نوری است که خداوند در قلب انسان میافگند «نور یقدفه الله فی القلب من یشاء» پس بطهران میرود و اندکی پس از سال 1300 در آنشهر فوت میشود.
تألیفاتش: 1ـ جامع الدعوات المنجی من المهلکات (در طهران چاپ شده) 2ـ الانوار الرضویه (شرح نافع مختصر) 3 ـ الشرایع (در سال 1287 در طهران بسیار بدو مغلوط چاپ شده) 4ـ العقائد 5ـ مدائن العلوم (ترجمه خود را در این کتاب آورده است) 6ـ صباح الرضوی 7ـ رسالة فی اصول الفقه ـ (در 1269 تألیف کرده است و صاحب اعلام الشیعه مینویسد نسخة آنرا در کتاب مدرسه سید بروجردی در این اواخر دیدهام، و شاید بخط خودش باشد و در آن نسب خود را بالح رسانیده است چنانکه گذشت)
بازماندگان پدرش بنامهای سید جعفر ـ سید حسن ـ سید حسین ـ سید عباس ـ سید فتح الله ـ سید کاظم ـ سید مسلم و سید مهدی اکثر در طهران و برخی در قزوین و کرمانشاه و همدان و خراسان ساکن هستند.[1]
[1] ـ اعلام الشیعه ـ همچنین رجوع شود و بعنوان سادات شیرازی در این کتاب