حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 23:12
وی فرزند ملا محمد حسین و خود از اجلة علماء عصر و در علم احادیث و أخبار و سیر و تاریخ و فقه و اصول و سایر علوم شرعیه و برخی از عقلیه از افاضل و أکامل بشمار میآید، و نخستین کسی است بر حسب تاریخ تولد که احوالش در این کتاب نوشته شده و تا حین تحریر زنده است.
شرح احوالش در «نقباء البشر: 1599 ش 2134» نوشته، بخلاصه اینکه او در این سال متولد شده ـ و اینکه در «الذریعه 15: 84ش 551» و 1299 فرموده اشتباه است ـ و پس از حل و ترحال بشهرهای عدیده ایران و عراق عرب و فراغت از تحصیل علوم و ادب و حضور در مجالس دروس جماعتی از آن جمله حاج شیخ محمد طاها نجف از چندین سال پیش از این در مشهد مبارک خراسان ساکن و تا کنون هم در آن زمین بربن توطن دارد و آنجا مرجعیتی شایسته و ریاستی پسندیده بهم رسانیده و نزدیک بسی جلد کتاب در فنون أخبار و اخلاق و مواعظ و متفرقات دیگر تألیف کرده که بسیاری از آنها مطبوع و منتشر گشته، و از آن جمله است: اول کتاب «بنیان رفیع در احوال خواجه ربیع» انجام تألیف آن روز 4 شنبه 20 شوال 1341. دویم کتاب «جنتان مدهامتان» در عقاید و اخلاق و عرفان و برخی از فنون متفرقه دیگر در دو مجلد. انجام تألیف جلد اول آن 5 شنبه عید غدیر سنه 1346. انجام تألیف جلد دویم دوشنبه عید اضحی سنه 1347. سیم «رسالهئی در نماز مسافر» از تقریرات دروس استاد مذکورش.
مرحوم حاجی شیخ علی اکبر از چندین نفر از علما روایت میکند، و هم روایت میکنند از او چند نفر از آن جمله میرزا محمد علی اردوبادی.
صاحب عنوان در شنبه نوزدهم ماه ع 2 سنه 1369 ـ مطابق 18 بهمن ماه باستانی ـ چنان که در «الذریعه 12: ش 887» فرموده بدون تعیین هفته و شمسی، در مشهد وفات کرد، واعلان مجلس فاتحه او در طهران در روزنامه اطلاعات، س 24 ش 7149 صادره در 20 ع 2» منتشر شده و زوجة او دختر مرحوم سید مرتضی واعظ یزدی (1212 ج 2 ش 190) و دختر او زوجه شیخ حسین بن محمد صادق خراسانی است که آن محمد صادق در 9 شوال سنه 1349 در مشهد وفات کرده، و شیخ حسین از اهل علم و ادب این عصر است و شعر هم میگیود و «دیوانی در اشعار» دارد، چنانکه در «الذریعه 9: ش 1520» فرموده.