حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 شهریور 1396, 22:53
شیخ محمد قاسم فسرزند حاج محمد تقی بن محمد قاسم بن عبد علی بن حسن بن عبدالحسين بن عبد الحسن بن قاسم بن علی بن محسن بن قاسم است، و خود از علما و فقها بزرگوار عصر بود و در اخبار و رجال و آثار اطلاعی تمام داشت و شعر هم میگفت، و شرح احوال وی در جزء ۷ (جلد ۸) «اعیان الشیعه» و غیره نوشته، و آن چه از آنها برمیآید آن که وی درماه جمادی الاولی این سال ـ مطابق (قوس ـ جدی) ماه برجی ـ متولد شده و در حدود پنجاه جلد کتاب تالیف کرده از آن جمله : کتاب «قبسات النار» در رد فجار، در اصول دین. و در آدینه پنجم ماه شعبان المعظم سنه ۱۳۳۳ هزار و سیصد و سی و سه سه مطابق ۲۸ جوزا ماه برجی همدان وفات کرد و نعش او را از آن جا بعد از مدتی امانت به نجف آوردند، چنان که در «الکنی و الالقاب» نوشته. و فرزندش میرزا محمد علی در (۱۳۱۲) بیاید.
و نام صاحب عنوان در بعضی جاها از آن جمله «الذریعه ۸ش ۲۴۲» محمد قاسم و در بعضی دیگر از آن جمله همین جلد «الذریعه ش۳۸۴» ابوالقاسم نوشته، و ظاهرا نام اصلی او قاسم بوده و برای احترام گاهی محمد قاسم و گاهی ابوالقاسم میگفتهاند. و او روایت میکند از حاج شیخ محمد طه نجف، و از او فرزندش میرزا محمد علی مذکور.
یکشنبه پنجم شعبان المعظم سنه ۱۳۳۷ شمسی اول حمل ماه برجی