حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
19 مرداد 1396, 7:39
وی مرحوم سید ابومحمد 37 فرزند مرحوم سید محمدهادی 36 کاظمینی است که در 1235 ج 3 ش 494 ص 1015 گذشت.
مرحوم سید حسن از اجله و اعاظم علما و فقها بود و در احوال رجال و علماء فریقین و سیر و تواریخ تتبع و تبحری فراوان داشت و او در هنگام زوال روز ادینه بیست و نهم ماه رمضان المبارک این سال ـ مطابق جوزا ماه برجی ـ در کاظمین متولد شده و در خدمت چند نفر از بزرگان اهل علم و ادب و عظما علما و مشایخ اجازات درس خواند تا خود عالمی عامل و فقیهی فاضل و متتبعی کامل گردید و مخصوصا در فنون رجال و درایت و تتبع احوال علما و تراجم رجال فریقین مقامی منیع و مرتبتی رفیع بهم رسانید.
بطوری که کمی از علماء شیعه و سنی را مانند او بان خبرت و احاطت توان پیدا کرد، و در اثر ان مؤلفات نافعه و تصنیفات شریفه چندی از قلم مبارکش سر زد که همه در موضوع خود از جلایل تالیف و نفایس سفاین بشمار اید، از ان جمله:
اول کتاب «تکاملة الامل» در تمیم کتاب «امل الامل» در احوال علماء جبل عامل و غیره تالیف مرحوم شیخ حرعاملی (اعلی الله مقامه) در سه جلد ضخیم بزرگ: اول در احوال علماء جبل عامل، دویم و سیم در احوال سایر علما که در مقام خود از مؤلفات جلیله ناقعه است.
دویم کتاب «الغالیة» برای اهل انظار عالیه، در حرمت ریش تراشی بعربی، انجام تالیف ان غره ع ۲ سنه ۱۳۱۵.
سیم کتاب «اللمعة الحیدریه» در اجازه برای سردار کابلی چنانکه در «اجازه میرزا محمد علی اردوبادی برای شیخ حسین ال محفوظ» نوشته.
چهارم کتاب «ذکری ذوی النهی» در حرمت حلق لحی (یعنی ریش تراشی) ايضا بعربی تالیف ان ج 2 سنه 1342.
در مقدمة الطبع دو کتاب سابق الذکر تعداد هشتاد و دو تالیف در فنون مختلفه برای صا خب عنوان ذکر کرده و ده کتاب را نوشته‌اند که بطبع رسیده است از ان جمله «الغالیه» و «ذکری ذوی النهی». و دیگر از اثار مطبوعه ان مرحوم که در مقدمه ذکر نشده رساله «ذکری المحسنین» است در شرح حال سید محسن مقدس اعرجی کاظمینی که با مجلدی از «وسائل الشیعه مرحوم سید محسن بسال ۱۳۲۱ در تبریز چاپ شده. و دیگر کتاب «ارشاد المقلدین» که رساله عملیه ان مرحوم است بفارسی در طهارت و صلوة و صوم و زکوة و خمس در ۱۳۳ صفحه رقعی کوچک که نام مطبعه و تاریخ و محل طبع را ننوشته‌اند و بنظر اینجانب در بغداد بطبع رسیده و تاریخ ختم تالیف ان اخر ماه رجب ۱۳۳۸ یعنی پس از فوت پسرعم و شوهرخواهرش مرحوم ایت الله حاج سید اسمعیل صدر از مراجع تقلید مشهور زمان بوده و گویا مؤلف نخواسته است در عراقین کسی براین رساله مطلع شود زیرا نه در مقدمه موصوفه و نه در «الذریعه» و نه در فهارس جناب مشار و نه در جاهای دیگر مطلقا اسمی از ان نیست و نسخه‌ئی هم که بدست اینجانب رسیده از هندوستان وارد شده است. دیگر از اثار ان مرحوم که در اوائل سال جاری چاپ شده کتاب «فصل القضا» است که باهتمام تام جنادب ثقة الاسلام حاج شیخ رضا استادی تهرانی از افاضل حوزه علمیه قم (سلمه الله تعالی) در مجموعه نفیسی «اشنائی با چند تسخه خطی، دفتر اول» که بکوشش سید سند و عالم محقق معتمد صدیقنا الاعز جناب حاج سید حسین مدرسی طباطبائی (دامات افاضاته) منتشر شده بزیور طبع اراسته گردیده، جز اهما الله تعالى عن الاسلام واهله خيرا.م.
و او از بسیاری از مشایخ و اساتید خود اجازت روایت دارد، از ان جمله حاج میرزا حسين خلیلی: چنان که در ان اجازه نوشته. و چندین نهر از علماء عصر فیض اجازت روایت از و دريافته‌اند.
و بالاخره وی در اواخر عمر که مزاجش از اعتدال منحرف شد برای تغییر اب و هوا از کاظمین بقصر جعفرخان بیرون کاظمین رفت و همان جا پس از مدت هشتاد و یک سال و پنج ماه قمری و دوازده روز عمر، در شب پنج شنبه یازدهم ماه ربیع المولود سنه ۱۳۵۴ هزار و سیصد و پنجاه و چهار مطابق ۲۲ خرداد ماه باستانی۔ بدرجات جنان صعود نمود و جسدش را بکاظمین اورده و در صحن مقدس در حجره پدربزرگوارش دفن کردند.
و از وی سه دختر ۳۸ و دو پسر بازماند. و پسران: یکی حاجی سید محمد ۳۸ صدرالدین است که در (1300) بیاید. دویم: اقا سید علی ۳۸ که کوچک‌تر از او و از علما و ائمه جماعت کاظمین و مادرش خواهرسید حسین قاری هندی است که در (۱۳۳۰) بیاید. چنان که مادر خود اقا سید حسن صاحب عنوان - بطوری که در «الذریعه ۸:ش ۹۴۲» نوشته خواهر شیخ جابر کاظمینی (۱۲۲۲ ج ۳ ش 318 ص ۷۴۳) است. و سید علی مذکور کتابی دارد. بنام «ابانه» از کتب خزانه (صاحب عنوان در «طبقات الاجازات» کتابی باین نام را از تالیفات خود ذکر کرده، شاید اصلی تاليف از پدر 29 و تدوین از فرزند باشد. و مؤلف «الذریعه» در این کتاب انرا بفرزند و در شرح حال خوبی که برای پدر در «نقباء البشر» نوشته در ص ٬۴۴۸ انرا جزو تالیفات خود ان مرحوم اورده است. و اقا سید علی مذکور در این سنین اخیره برحمت ایزدی پیوس است. م.)، در فهرست کتب کتابخانه پدر بزرگوارش (علی الله مقامه)، و نیز کتابی دارد بنام «حقیبه» در فوائد متفرقه مانند «کشکول»، و وی بطوری که در مجله مبارکه المر شد س ۳ ش ۱ صادره در ۱ ماه رمضان ۱۳۴۶ ص ۲۸ نوشته: اعلانی منتشر نموده دائر بر اینکه پس از این وی را بنام شرف‌الدین که یکی از اجلاد او میباشند بخوانند.