حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 22:19
وی فرزند مرحوم حاج آقا (آقا سید حسن) بانی مسجد سلطانی سمنان، و خود از عرفاء عظیم الشان بوده، و به طوری که در «تاریخ قومس: 408» نوشته در این سال در سمنان متولد شده و پس از تحصیلات مقدماتی به محضر حاج ملا علی سمنانی راه یافته و کسب فیوضات نموده تا به سر حد کمال رسید، و در ذی القعده سنه 1322 از مرحوم حاج ملا سلطانعلی گنابدی اجازة دستگیری فقرای آن سلسه را یافته و ملقب به محبوبعلی گردید، و با این مراتب عرفانی متولی مسجد سلطانی سمنان و از علماء متنفذ آن شهر بشمار میآمد، و در استبداد صغیر طرف دار ملت و مشروطه بود و به همین جهت در شعبان سنه 1329 ـ چنان که در (ص 173) تاریخ مرقوم نوشته ـ عدهئی از ترکمانان که در ت حت نظر ارشد الدوله طرف دار محمد علی شاه بودند به منزل وی ریخته و آنجا را غارت کردند و خودش را دستگیر نمودند ولی به علت مقام روحانی و نجابت و أصالت خانوادگی از کشتنش صرف نظر نموده و او را آزاد ساختند، تا بالاره در ماه شعبان المعظم سنه 1341 هزار و سیصد و چهل و یک ـ مطابق حمل ماه برجی ـ در سمنان وفات کرد و در قبرستان پیر نجم الدین در مقبرة اختصاصی دفن شد، و چنان که در صفحة مرقومه این کتاب نوشته مرحوم شیخ محمد فانی (ظفر علی) شیخ دیگر همین سلسله نیز در کنار قبر وی مدفون است.