حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
18 اردیبهشت 1396, 8:32
وی مرحوم حاجی میرزا عبدالحسین بن میرزا ابوالقاسم بن محمد الملقب به مير میران از اعقاب سید علاء الدین حسینی معروف با بشاه شاهان اصفهانی است.
سید علاءالدین شاه شاهان در سنه 850 مقتول و در اصفهان مدفون و اینک محلهای که قبر و در آن است بنام وی شاه شاهان یا بطور تخفیف شهشهان میگویند.
و حاج میرزا عبدالحسین از مردم این مرحله و از علما و شعرا و اهل كمال و عرفان بوده، و در ماه رجب الفرد این سال ـ مطابق (حمل ـ ثور) ماه برجی - در همین محله متولد شده و کسب علم و فضایل نموده تا عالمی فاضل گردید.، و چندین سال در ایران و هند مسافرت و سیاحت نموده و آخر در همدان ساکن شد، و کتابی بنام «سر تمدن» تألیف کرد، و شعر هم میگفت و تخلص نیسان داشت. و آخر در همدان در سنه ۱۳۵۵ هزار و سیصد و پنجاه و پنج ـ چنانکه آقای الفت میفرمود ـ وفايت کرده و هم آنجا در قبرستان اهل قبور دفن شد.[1]
[1] ـ چند سطری در احوال صاحب عنوان در «نقباء البشر : ۱۰۲۸» و چند سطری در «دانشمندان و بزرگان اصفهان: 407» نوشته شده، لکن در «فرهنگ سخنوران» مطلقاً شاعری با تخلص نیسان به نظر نرسید. م.